ας (ἡ) [ῠ] succès, bonheur, PD. O. 6, 81 ; HDT. 1, 32 ; p. opp. à ἀτυχία, ANT. 119, 34 ; différ. de εὐδαιμονία, ARSTT. Rhet. 1, 5, 17 ; εὐτυχίᾳ χρῆσθαι, PLAT. Men. 72 a, être heureux ; ἡ κατὰ πόλεμον εὐτυχία, THC. 1, 120, le bonheur à la guerre ; au plur. succès, prospérités, THC. 2, 44.

➳ Ion. -ίη, HDT. l. c.

Étym. εὐτυχής.

Ion. -ίη, ἡ, good luck, success, Pi. O. 6.81, Hdt. 1.32, Th. 7.77, etc. ; τὴν ἀτυχίαν εἰς εὐ. αἰτοῦμαι μεταστῆναι Antipho 2.4.4; defined, Arist. Rh. 1361b39; ἐπ’ εὐτυχίᾳ, εὐτυχίαισιν, E. IT 1490 (anap.), Ar. Ec. 573 (lyr.); πολλῇ εὐ. χρῆσθαι Pl. Men. 72a; κατά τινα θείαν εὐ. Id. Lg. 798b; ἡ κατὰ πόλεμον εὐ. Th. 1.120; pl., pieces of good luck, successes, Id. 2.44.

ἡ, das glückliche Treffen des Ziels, Erlangen des Wunsches, Glück, ὧν ἡ τύχη ἀγαθῶν αἰτία, ταῦτα γίγνεσθαι καὶ ὑπάρχειν Arist. rhet. 1.5, der sie von der εὐδαιμονία unterscheidet, Eth. 7.14 ; εὐτυχίαν κραίνειν Pind. Ol. 6.81 ; οὐδ' εὐτυχίας μέτεστί μοι Eur. Suppl. 956, öfter ; Her. 1.32 ; εὐτυχίᾳ κεχρῆσθαι, Glück haben, Plat. Men. 72a ; κατά τινα θείαν εὐτυχίαν Legg. VII.798b ; nicht selten im plur., wie Her. 3.40 ; ἡ κατὰ πόλεμον εὐτυχία, Kriegsglück, Thuc. 1.120, öfter ; ἐπ' εὐτυχίᾳ Eur. I.T. 1490, ἐπ' εὐτυχίαισιν Ar. Eccl. 573, zum Glück, wie Plat. Phaedr. 245b.