εὐ·τυχής, ής, ές [ῠ]
      1 pass. heureux, qui prospère, qui réussit, différ. de ὄλϐιος (heureux par la richesse) HDT. 1, 32 ; de εὐδαίμων EUR. Med. 1229 ; avec un inf. εὐ. στρατηγεῖν, PLUT. Ant. 34, général heureux ; en parl. d’événements, de choses, en gén. (sort, ESCHL. Pers. 709 ; action, SOPH. Tr. 293, etc.) ; τὸ εὐτυχές, THC. 2, 44, c. εὐτυχία ;
      2 act. qui assure le bonheur de : εὐ. ἵκοιτο, SOPH. O.C. 308, qu’il vienne pour le bonheur de, etc.

• Cp. -έστερος, SOPH. Aj. 550 ; EUR. Med. 1229, Ph. 1582, Andr. 1186. • Sup. -έστατος, EUR. Ph. 1478 ; PLAT. Leg. 887 e.

Étym. εὖ, τυχ- de τυγχάνω.

ές, successful, fortunate, of persons and events, Hdt. 1.32, etc. ; Comp., S. Aj. 550; Sup., Pl. Lg. 877e; opp. ὄλβιος, Hdt. l.c. ; opp. εὐδαίμων, E. Med. 1229 (Comp.); εὐτυχεῖ πότμῳ A. Pers. 709 (troch.); εὐτυχῆ κλύουσα πρᾶξιν S. Tr. 293; c. dat., εὐ. ἱκέσθαι τινί to come with blessings to him, Id. OC 308; δαίμων δὲ τοῖς μὲν εὐτυχὴς καθ’ ἡμέραν Id. El. 999; τὸ εὐτυχές, οἳ ἄν… Th. 2.44. Adv. -χῶς Pi. N. 7.90, A. Pers. 325, etc. ; Ion. -χέως Hdt. 3.39; Comp. -έστερον E. Heracl. 247 (v.l. -ρος)· πράττειν Pl. Euthd. 280a; Sup. -έστατα Men. Sam. 44; — εὐτυχῶς Ἀμμαίῳ at close of letter, D.H. Amm. 2 fin.

ές, Einer der das Ziel getroffen, das Gewünschte erlangt hat, der übh. in dem, was er unternimmt, glücklich ist (vgl. εὐδαίμων u. ὄλβιος), glücklich, von Personen u. Sachen, wie εὐτυχεῖ πότμῳ Aesch. Pers. 695 ; εὐτυχὴς γένοιτο ἀπαλλαγὴ πόνων Ag. 20 ; εὐτυχεῖς ναίειν δόμους Suppl. 937, wie Eur. Hec. 619. Ggstz δυστυχής, Alc. 688 ; εὐτυχέστερος βίος, πότμος, Phoen. 1577, Troad. 627 ; γῆ 1204 ; Ggstz πεπτωκότες Soph. O.R. 145 ; auch von Sachen, εὐτυχῆ κλύουσα πρᾶξιν Trach. 292 ; u. in der Bdtg »Glück bringend«, πότερον εὐτυχῆ λέγω ἢ δεινά El. 756, womit δαίμων τοῖς μὲν εὐτυχής ib. 987 zu vgl., wie εὐτυχὴς ἵκοιτο τῇ θ' αὑτοῦ πόλει ἐμοί τε O.C. 309 ; καὶ εὐδαίμων Plat. Euthyd. 282c ; οἴκους ὡς εὐτυχεστάτους κεκτῆσθαι Legg. IX.877e ; εὐτυχὴς τὰ πρὸς θεῶν Eur. Heracl. 386 ; στρατηγεῖν Plut. Ant. 34 ; – τὸ εὐτυχές = εὐτυχία, Thuc. 2.44.
• Adv. εὐτυχῶς, z.B. ναίειν, Pind. N. 7.90 ; πράττειν εὐτυχῶς, Soph. Ant. 697, zu meinem Glücke, O.R. 998 ; εὐτυχέστερον πράττειν, Plat. Euthyd. 280a ; εὐτυχέως Her. 3.39.