εὐ·σχήμων, ων, ον :
      1 qui a bonne tenue, de bonne apparence, convenable, en parl. de pers. PLUT. M. 309 c, 312 f, etc. ; d’animaux, XÉN. Eq. 1, 17 ; de choses (discours, parole, etc. EUR. Hipp. 490 ; PLAT. Ep. 329 a ; DÉM. 1391, 16 ; ARSTT. Nic. 4, 14, etc. ; prétexte, PLUT. Thes. c. Rom. 5) ; en mauv. part, qui montre un bon vouloir ou un empressement affecté : εἴς τινα, EUR. Med. 584, pour qqn ; πρᾶγμα οὐδαμῶς εὐσχ. λέγειν, ESCHN. 76, 39, affaire qu’il ne serait nullement convenable de rapporter ; τὸ εὐσχ. PLAT. Rsp. 401 c, Leg. 797 b, etc. convenance (lat. decorum) ;
      2 d’un rang distingué, noble, honorable, NT. Ap. 17, 2.

• Cp. -ονέστερος, PLAT. Rsp. 554 e. • Sup. -ονέστατος, XÉN. Eq. 11, 12 ; PLAT. Ep. 361 b.

Étym. εὖ, σχῆμα.

ον, gen. ονος, (< σχῆμα) elegant in figure, mien and bearing, graceful, opp. ἀσχήμων, Pl. R. 413e, al. ; ἀλεκτρυών Cratin. 108; τὰ εὐ. ἡμῶν (sc. μόρια) 1 Ep. Cor. 12.24; Comp. εὐσχημονέστερος more respectable, Pl. R. 554e; Sup. εὐσχημονέστατοι, πονεῖν ἵπποι X. Eq. 11.12. in bad sense, with an outside show of goodness, specious in behaviour, εἴς τινα E. Med. 584. of things, decent, becoming, λόγοι Id. Hipp. 490, D. 60.9; πρᾶγμα οὐδαμῶς εὔσχημον λέγειν Aeschin. 3.162; λέγειν εὐσχήμονα Arist. EN 1128a7; τὸ εὔσχημον decorum, Pl. R. 401c, Lg. 797b. Adv. -μόνως with grace and dignity, like a gentleman, Ar. V. 1210, X. Cyr. 1.3.8, Arist. EN 1101a1; ζῆν Phld. Herc. 1251.18; Comp -έστερον, ἔχειν Pl. Epin. 981a; τι φέρειν D. 60.35; Sup. -έστατα IG2². 1034.11. later also, noble, honourable, in rank (condemned by Phryn. 309), Ev. Marc. 15.43, Act. Ap. 13.50, J. Vit. 9, Vett.Val. 66.7, al. ; ἡ εὐ.
the noble lady, PFlor. 16.20 (iii AD). title of a village magistrate, in pl., εὐ. κώμης BGU 147 (ii/iii AD); sg., ἡ οἰκία τοῦ εὐ. PRyl. 236.15 (iii AD).

ον, von guter Gestalt, guter Haltung, gutem Aeußern, anständig, dem ἀσχήμων entgeggstzt, Plat. Legg. VII.797b ; καὶ καλός Rep. III.401c ; τὰ εὐσχ. καὶ νόμιμα Phaedr. 252a ; ἵνα οἱ λόγοι εὐσχημονέστεροι ὑμῖν φαίνωνται Prot. 338a ; vgl. Eur. Hipp. 490 ; λέγειν εὐσχήμονα Arist. Eth. 4.14, wo der gute äußere Schein bes. hervorgehoben wird ; s. auch Dem. 60.9 ; ἀπόκρισις Plat. Ep. VII.329a ; εἴς τινα, Eur. Med. 584 ; Pol. u. a.Sp. oft.
• Adv. εὐσχημόνως, anständig, κατακλίνειν Ar. Vesp. 1210 ; καὶ καλῶς οἰνοχοεῖν Xen. Cyr. 1.3.8 ; φέρειν τὰς τύχας Arist. Eth. 1.11, mit Anstand.

εὐσχήμωι, -ον
(εὖ, σχῆμα), [in LXX: Pro.11:25 * ;]
__1. elegant, graceful, comely (Eur., Plat., al.): τὰ εὐ. ἡμῶν (opp. to τὰ ἀσχ- ἡμ-), 1Co.12:24; in moral sense, seemly, becoming, 1Co.7:35.
__2. Also in late Gk. (see Swete, Mk., l.with; MM, Exp., xiv), wealthy, influential (RV, of honourable estate): Mrk.15:43, Act.13:50 17:12.†
(AS)