εὐσεϐέω-ῶ, être pieux, montrer des sentiments de piété (religieuse, filiale, etc.) THGN. 145 ; SOPH. Aj. 1350, Ant. 924 ; εἴς τινα, SOPH. Ant. 731 ; περί τινα, EUR. Alc. 1148 ; PLAT. Conv. 193 a ; πρός τινα, ANTH. 10, 107 ; ou direct. avec l’acc. τινα, ESCHL. Ag. 338, à l’égard de qqn (des dieux, etc.) ; ou avec un art. neutre, εὐσ. τὰ πρὸς θεούς, SOPH. Ph. 1441 ; τὰ περὶ θεούς, ISOCR. 26 b, professer des sentiments de piété envers les dieux ; d’où au pass. avec un sujet de chose, être accompli pieusement, PLAT. Ax. 364 c ; avec un suj. de pers. recevoir des témoignages de piété : ὑπό τινος, ANT. 123, 42, de qqn.

Étym. εὐσεϐής.

live or act piously or reverently, abs., Thgn. 145, Berl.Sitzb. 1927.8 (Locr., v BC), S. Aj. 1350, etc. ; εἴς τινα towards one, Id. Ant. 731; περί τινα E. Alc. 1148; περὶ θεούς Pl. Smp. 193a; πρὸς τὸν θεόν Men. Mon. 567; πρὸς θεούς AP 10.107 (E.); εὐ. τὰ πρὸς θεούς S. Ph. 1441; τὰ περὶ τοὺς θεούς Isoc. 3.2; of outward acts of service, θύουσα καὶ εὐσεβοῦσα τοῖς θεοῖς PRyl. 112 (a).4 (iii AD); εὐ. θεούς to reverence them, A. Ag. 338 (nisi leg. εὖ σέβειν)· εὐσεβήσασαν τὴν θεόν BCH 44.77 (Lagina); — Pass., εὐσεβεῖσθαι to be reverenced, Antipho 3.3.11, Ph. 2.201; of a duty, to be reverently discharged, Pl. Ax. 364c.

ein εὐσεβής sein, fromm u. gottesfürchtig sein u. handeln, die Pflichten gegen Gott, die Eltern u. ältere oder übh. ehrwürdige Personen erfüllen ; θεούς, fromm verehren, Aesch. Ag. 329, vgl. Suppl. 833 ; so auch Eur. Phoen. 1321, vgl. Tr. 85, u. einzeln bei Sp.; τὰ πρὸς θεούς Soph. Phil. 1427, wie Isocr. 1.13, in den Beziehungen gegen die Götter fromm sein ; εἴς τινα, Ant. 727 ; Eur. Bacch. 490 ; öfter absolut, z.B. Soph. Tr. 1212, Aj. 1329, mir Theogn. 145 ; Plat. Apol. 35c u. Sp.; περὶ ξένους, Eur. Alc. 1151, wie περὶ θεούς Plat. Symp. 193a ; πρὸς θεούς Eur. ep. (X.107); – auch pass., κἀμοὶ ἵνα καὶ τοῦτο εὐσεβηθῇ Plat. Ax. 364c, daß von mir meiner Pflicht Genüge geleistet werde. Anders Antipho 3 γ 11 οὔθ' οἱ θανατώσαντες εὐσεβοῖντ' ἂν ὑπὸ τῶν ἀπολυσάντων τοὺς ἀνοσίους, sie werden wohl nicht geehrt ; auch NT. – In den Fällen, wo ein acc. dabeisteht, εὖ σέβειν zu schreiben (vgl. Seidler Troad. 85), verwirft Hermann zu Soph. Ant. 727 mit Recht.

εὐ-σεβέω, -ῶ
(< εὐσεβής, which see), [in LXX: Dan LXX Sus 1:64, 4Ma.9:6 אR, 4Ma.11:5 4Mac 11:8 4Mac 11:23 4Mac 18:2 * ;]
to reverence, show piety towards; with accusative (else­where more freq. before εἰς., περί, πρός): οἶκον, 1Ti.5:4; θεόν, Act.17:23 (Cremer, 525).†
(AS)