εὐρύ·οπα (v. εὐρύοπα) qui retentit au loin, PD. fr. 238 (sel. d’autres, en ce sens dans tous les ex. sous εὐρύοπα).

Étym. εὐ. ὄψ.

εὐρύ·οπα [ῠᾰ] qui voit au loin, ép. de Zeus (v. ci-dessous) ; du Soleil (Hèlios) ORPH. Lith. 88 ; seul. aux cas suiv. :
      1 nom. épq. c. *εὐρυόπης : εὐρύοπα Ζεύς, à la fin du vers, OD. 14, 235, etc. ; εὐρύοπα Κρονίδης, ORACL. (HDT. 8, 77) ;
      2 voc. épq. εὐρύοπα Ζεῦ, IL. 16, 241 ; Εὐρύοπα Κρονίδη, HH. Vest. 23, 4 ;
      3 acc. c. du nom. *εὐρύωψ : εὐρύοπα Ζῆν, IL. 8, 206, etc. ; εὐρύοπα Κρονίδην, IL. 1, 498, etc. ; εὐρύοπα Κρείοντα, HH. 22, 2.

Étym. εὐρύς, ὄψομαι.

ὁ, Ep. epith. of Zeus, used as nom. in fifth foot, Od. 14.235, al., cf. Pi. Pae. 6.134, 8.24; as voc. (only once in Hom.), εὐρύοπα Ζεῦ Il. 16.241; εὐρύοπα Κρονίδης Orac. ap. Hdt. 8.77, cf. h.Hom. 23.4; also as acc. (as if from nom. εὐρύοψ), εὐρύοπα Ζῆν Il. 8.206, al. ; εὗρεν δ’ εὐρύοπα Κρονίδην 1.498, cf. 24.98; Ζῆνα… εὐρύοπα κρείοντα h.Hom. 23.2; later, of a mortal, κῆρυξ εὐ. BMus.Inscr. 902 (Halic., iii BC). [α by nature, freq. α by position.] (Derived by the Greeks from ὄπ, ὄψομαι, wide-eyed (cf. ἥλιος εὐ. Orph. L. 701) or from ὄπ- ΄voice’ (cf. Ϝέπος, ὄψ¹, vox), far-sounding, i.e.
thundering (cf. χορὸς εὐρύοπα κέλαδον φθεγγόμενος Lyr.Adesp. 93, cf. Sch. Il. 1.498); prob. cogn. with Skt. urūcī΄ ΄wide΄, epith. of Heaven-and-Earth, etc., fem. of uru-vyác or *uru-ác-.)

ὁ, Ζεύς, Hom. bes. als nom. im Versausgang εὐρύοπα Ζεύς, wie Orac. Her. 7.141.6 ; als voc. εὐρύοπα Ζεῦ Il. 16.241 ; im Anfang des Verses εὐρύοπα Κρονίδης Or. bei Her. 8.77.8 ; Orph. lith. 88 ; als accus. (vgl. εὐρύοψ, als nom. b. EM., s. aber Lobeck Par. p. 184), εὐρύοπα Ζῆν Il. 8.206, 14.265, 24.331 ; Hes. Th. 884 ; εὐρύοπα Κρονίδην Il. 1.498, 24.98 ; vgl. H.h. 22.2
entweder der weitschauende (ὤψ, vgl. εὐρύωψ), oder von ὄψ, der weittönende, weitdonnernde (wenngleich sonst ὄψ nur von der artikulierten Stimme gebraucht wird), wie χορὸς εὐρύοπα κέλαδον φθεγγόμενος Pind. frg. 238. Bei Orph. Lith. 18.60 heißt so auch Helios, also weitschauend. Schon die alten Erkl. schwankten, Apollon. lex. Hom. ed. Bekker p. 79.19 εὐρύοπα, ἐπίθετον Διός, ἤτοι τὸν μεγάλως ἐφορῶντα, ἢ τὸν μεγάλους ἤχους καὶ ψόφους ἀποτελοῦντα, ἢ τὸν μεγαλόφθαλμον. ἐπίθετον Διός. Ueber den Akzent vgl. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 259.