εὐπρέπεια, ας (ἡ) :
      1 belle ou noble apparence, THC. 6, 31 ; PLUT. M. 752 a ; p. opp. à ἀπρέπεια, PLAT. Phædr. 274 d, etc. ;
      2 particul. caractère spécieux, convenance extérieure, vraisemblance, THC. 3, 11 et 82 ; PLAT. Euthyd. 305 e.

Étym. εὐπρεπής.

ἡ, goodly appearance, comeliness, εὐπρεπείᾳ προέχειν Th. 6.31; opp. ἀπρέπεια, Pl. Phdr. 274b, al. ; majesty, εὐ. τῆς δόξης LXX Je. 23.9, cf. Ep. Jac. 1.11; dignity, SIG 880.19 (Pizus, iii AD); ἐστεφάνωσε ἁπόλις… εὐπρεπείας καὶ εὐνοίας ἕνεκα τᾶς ἐς τὰν πόλιν IG 4.1418 (Epid., iv BC).
speciousness, plausibility, εὐπρεπείᾳ λόγου Th. 3.11, 82; ἔχει… εὐπρέπειαν μᾶλλον ἢ ἀλήθειαν Pl. Euthd. 305e; pretext, c. inf., Plu. Pyrrh. 23.

ἡ, Anstand, Würde, Schönheit, Ggstz ἀπρέπεια, Plat. Phaedr. 274b ; Thuc. 6.31 ; σώματος Aesch. 1.133 u. A.; τῆς ψυχῆς Pol. 1.4.8 ; aber immer mehr auf das Aeußere, das sich zierlich u. ziemlich Darstellende gehend, vgl. μετὰ εἰκότος τινὸς καὶ εὐπρεπείας Plat. Phaed. 92d. Daher εὐπρεπείᾳ λόγου Thuc. 3.11 (vgl. 3.82 u. εὐπρεπής) so zu fassen, wie Plat. Euthyd. 305e sagt ὁ λόγος ἔχει εὐπρέπειαν μᾶλλον ἢ ἀλήθειαν ; so δι' εὐπρέπειαν καλεῖσθαι, zur Beschönigung, Plut. Aristid. 7.

εὐ-πρέπεια, -ας, ἡ
(< εὐπρεπής, comely), [in LXX for הָדָר, etc. ;]
goodly appearance, comeliness: Jas.1:11.†
(AS)