ου, adj. m. de naissance noble, SOPH. El. 162 ; EUR. Alc. 920, Hipp. 152 ; XÉN. Œc. 1, 17 ; particul. :
      1 à Athènes, Eupatride, citoyen de la classe noble, d’ord. au pl. (p. opp. aux γεωμόροι et aux δημιουργοί) XÉN. Conv. 8, 40 ; ISOCR. 351 c ; PLUT. Thes. 25 ;
      2 à Rome, patricien, PLUT. Popl. 18, Fab. 16, etc.

➳ Acc. sg. dor. εὐπατρίδαν, SOPH. El. 162 ; gén. pl. dor. εὐπατριδᾶν, THCR. Idyl. 18, 53.

Étym. εὔπατρις.

ου, Dor. εὐπατρίδας, α, ὁ, (< πατήρ) of good or noble sire, of noble family, of persons, used by Trag. in lyr., S. El. 162, E. Alc. 920 (anap.), Hipp. 152, etc. ; εὐ. οἶκοι Id. Ion 1073; also in later Prose, Muson. Fr. 13B p. 69 H. Εὐ., οἱ, at Athens, the old aristocracy, opp. ἀγροῖκοι (or γεωμόροι Plu. Thes. 25) and δημιουργοί, Arist. Ath. 13.2, cf. Scol. 14, Isoc. 16.25, X. Smp. 8.40; πένητας Εὐπατρίδας οὐδεὶς ὁρᾷ Alex. 90.3; but τὰ τῶν Εὐ. πάτρια sacred traditions of the Eup., Ath. 9.410a and ἐξηγητὴς ἐξ Εὐ. IG 3.267, 1335, refer to a particular family of that name. at Rome, Patricians, Plu. Publ. 18, Fab. 16, etc.

ὁ, von gutem, edlem Vater, von edler Abstammung, adlig ; Ὀρέστης Soph. El. 157, vgl. 848 ; bes. Theseus, Eur. Hipp. 551 u. öfter ; οἶκοι Ion 1073 ; εὐπατρίδαι καὶ ἀπ' ἀμφοτέρων ὄντες ἀριστέων Alc. 920 ; μάχεσθαι ἀγαθούς τε καὶ εὐπατρίδας Scol. bei Ath. XV.695e ; vornehm, im Ggstz der δοῦλοι, Xen. Oec. 1.17 u. Sp. Bes. in Athen der erste der drei auf Theseus zurückgeführten Stände, Geburtsadel, neben den γεώμοροι u. δημιουργοί ; in späterer Zeit hatten sie nur noch gewisse erbliche Priesterwürden, Plut. Thes. 25 DS. 1.28 Xen. Symp. 8.40 u. sonst. – Spätere Schriftsteller, wie Dion.Hal. u. Plut., nennen die römischen Patrizier so.