εὐμενέω-ῶ (seul. prés.) :
      1 intr. être bienveillant, bon, doux, Ps.-PHOCYL. 142, etc. ; τινι, A.RH. 2, 260, pour qqn ;
      2 tr. traiter avec bonté, acc. PD. P. 4, 127.

➳ Opt. 2 sg. εὐμενέοις, OPP. H. 4, 29 ; 3 sg. εὐμενέοι, OPP. C. 1, 9 ; part. εὐμενέων, ANTH. 9, 485 ; fém. dor. εὐμενέοισα, THCR. Idyl. 17, 62 (var. εὐμενέουσα) ; εὐμενέοντος, OPP. H. 5, 116 ; εὐμενέοντα, Ps.-PHOCYL. 142 ; ANTH. 7, 536 ; 11, 376 ; εὐμενέοντες, PD. P. 4, 127.

to be gracious, Ps.-Phoc. 142, Opp. C. 1.9, etc. ; τινι to one, A.R. 2.260, Theoc. 17.62. c. acc., deal kindly with, ἀνεψιόν Pi. P. 4.127 (s.v.l.); but also, Pass., of benefits graciously bestowed, IPE 1². 362.12 (Cherson.).

nur praes., ein εὐμενής sein, wohlwollend, freundlich, gnädig sein, gew. im partic., φίλον εὐμενέοντα Phocyl. 134 ; εὐμενέοι Τιτὰν Φαέθων Opp. Cyn. 1.9 ; von Toten εὐχέσθω κνωσσειν εὐμενέοντα νέκυν Alc. 18 (VII.536) ; τινί, Ap.Rh. 2.260. – Transit., Pind. P. 4.127 εὐμενέοντες ἀνεψιόν, ihn freundlich empfangen.