εὐλογέω-ῶ :
   I parler avec bienveillance, d’où :
      1 dire du bien de, louer, célébrer ; τινα, ESCHL. Ag. 580 ; SOPH. Ph. 1314, etc. qqn ; δίκαια εὐλ. τινα, AR. Ach. 372, faire de qqn un juste éloge ; au pass. être loué, SOPH. O.C. 720 ;
      2 p. ext. témoigner de la considération à, honorer : τινα, EUR. Suppl. 927, qqn ;
      3 bénir, SPT. Gen. 14, 19 ; avec le dat. SPT. 1Esdr. 4, 58 ; avec l’acc. SPT. Gen. 2, 3 ; NT. Marc. 11, 9 ; Luc. 2, 28 ; Jac. 3, 9 ; Matth. 5, 44 ; au pass. NT. Matth. 25, 34 ; Luc. 1, 42 ;
   II p. antiphrase, prononcer une imprécation, SPT. 3Reg. 20, 10.

➳ Ao. 3 sg. εὐλόγησεν, SPT. Gen. 2, 3 ; opt. 3 pl. εὐλογήσαισαν, SPT. Tob. 3, 11. Fut. moy. εὐλογήσομαι, au sens pass. ISOCR. 190 a ; fut. pass. εὐλογηθήσομαι, SPT. Gen. 22, 18 ; ao. εὐλογήθην, PHIL. Ep. 4.

Étym. εὔλογος.

impf. εὐλόγουν or ηὐλ- Ar. Ec. 454, Isoc. 12.206; fut. -ήσω E. Hec. 465 (lyr.); aor. εὐλόγησα or ηὐλ- LXX Ge. 1.22, al. ; inf. εὐλογῆσαι Ar. Eq. 565; pf. εὐλόγηκα LXX Nu. 23.11; — Pass., with fut. Med. εὐλογήσομαι (v.l. -ηθήσομαι, as always in LXX, 2 Ki. 7.29, al.) Isoc. 9.5; aor. εὐλογήθην Phalar. Ep. 119.3 (opt.); pf. εὐλόγημαι LXX Ru. 2.19:
speak well of, praise, πόλιν A. Ag. 580; πατέρα τὸν ἀμόν S. Ph. 1314, cf. Ar. Eq. l.c., E. Hec. l.c., al., Isoc. ll. cc. ; deliver a panegyric upon, Arist. Rh. Al. 1426a3; with neut. Adj., εὐ. καὶ δίκαια κἄδικα Ar. Ach. 372, cf. Ec. 454; θεοὶ εὐλογοῦσί τινα honour him, E. Supp. 927; — Pass., ἐπαίνοις εὐλογούμενον πέδον S. OC 720; τὸν ἐν Δωδῶνι δαίμον’ εὐλογούμενον Id. Fr. 461. of God or men, LXX Ge. 35.9, al., Act. Ap. 3.26, al. ; freq. in pf. part. Pass. εὐλογημένος, as LXX De. 28.3, Ev. Luc. 1.28.
bless, praise a god, OGI 73 (Egypt), cf. εὐ. τὴν Εἶσιν (sic) CIG 4705c (ibid.); σου τὰς δυνάμεις Buresch Aus Lydien 113; so in LXX and NT, Jo. 22.23, al., Ep. Jac. 3.9. also, apptly. by a Hebr. euphemism, curse, LXX 3 Ki. 20 (21).10, cf. Jb. 2.5.

(= εὖ λέγειν, Plut. Alex. 53 in einer Stelle aus Eur.), gut von Einem sprechen, loben, preisen, πόλιν καὶ τοὺς στρατηγούς Aesch. Ag. 566 ; Soph. Phil. 1314 ; pass., O.C. 720 ; Eur. Ion 137 ; τοὺς πατέρας Ar. Eq. 565, der auch ἐάν τις αὐτοὺς εὐλογῇ καὶ τὴν πόλιν ἀνὴρ ἀλαζὼν καὶ δίκαια καὶ ἄδικα vrbdt, Ach. 372, wie πλεῖστα τὰς γυναῖκας Eccl. 454, er rühmte Viel an ihnen ; τινὰ ἐπί τινι, Luc.; Ggstz κατηγορεῖν, Plat. Min. 320e ; οὓς δὲ ἐπιτιμᾶν δέον εὐλογεῖς αὐτούς Isocr. 12.206, vor Bekker, der εἰ μὲν εὐλόγεις αὐτούς liest. – Bei den LXX.NT u. K.S. = segnen, im Ggstz von καταρᾶσθαι, auch = danken.

εὐλογέω, -ῶ
[in LXX chiefly for בָּרַךְ pi. ;]
__1. to speak well of, praise (cl.; LXX Deu.8:10, al.): τ. θεόν, Luk.1:64 2:28 24:51, 53 (αἰνοῦντες, T, WH, mg.), Jas.3:9; absol., to give praise, Mat.14:19 26:26 (see Swete on Mrk.14:22), Mrk.6:41 14:22 (see Swete, in l), Luk.24:30, 1Co.14:16.
__2. As in LXX (= בָּרַךְ pi.);
__(a) to bless, invoke blessings on (Gen.24:60, Num.23:20, al.): absol., 1Co.4:12, 1Pe.3:9; with accusative of person(s), Luk.2:34 6:28 24:50-51, Rom.12:14, Heb.7:1, 6-7 11:20-21; εὐλογημένος (= בָּרַךְ; see Lft., Notes, 310; DCG, i, 189), blessed, Mat.21:9 23:39' (LXX), Mrk.11:9-10, Luk.13:35 19:38' (LXX), Jhn.12:13; with accusative of thing(s), Mrk.8:7, Luk.9:16, 1Co.10:16;
__(b) with God as subject (Psa.44:3, al.), to bless, prosper, bestow blessings on: with accusative of person(s), Act.3:26, Gal.3:9, Eph.1:3 (Lft., Notes, 311), Heb.6:14; εὐλογημένος, Luk.1:28 (WH, tit., R, tit., omit) Luk.1:42; εὐλογημένοι τ. πατρός (cf. Isa.61:9), Mat.25:34; pass. Act.3:25 (cf. ἐν-, κατ-ευλογέω).†
SYN.: see: αἰνέω, and cf. DCG, i, 189, 211; Cremer, 766 (AS)