εὐθετέω-ῶ :
      1 intr. être bien placé, bien arrangé, en bon état ; p. suite, être propre à, avec l’inf. TH. H.P. 5, 7, 4 ; avec εἰς et l’acc. DS. 1, 41, 48 ; avec le dat. DS. 5, 12 ;
      2 tr. bien arranger, mettre en bon ordre, en bon état, acc. LUC. D. deor. 24, 1 ; DC. 40, 49 ; 51, 13.

Étym. εὔθετος.

to be suitable, convenient, εὐθετεῖ πᾶσι χρῆσθαι for all to use, Thphr. HP 5.7.4; εὐ. εἴς τι D.S. 2.41, 48; to be timely, opportune, Orph. Fr. 272; of an epithet, to be suitable, Sch. Il. Oxy. 1086.110; so of food, Diocl. Fr. 141; of bandages, Gal. 18(1).789, al. ; λιμένας… ταῖς μακραῖς ναυσὶν εὐθετοῦντας D.S. 5.12; f.l. in Thphr. HP 1.1.3 codd. trans., set in order, ἕκαστα Luc. DDeor. 24.1 (v.l. for εὐθετίσαντα), cf. SIG 1240 (ii AD); [τὰς τρίχας] Ar. Fr. 782; adorn, εὐ. ἑαυτήν D.C. 51.13; lay out a corpse, Id. 40.49, cf. Phryn. PS p. 71 B.

1) wohl gesetzt, geordnet sein, im guten Zustande sein, Theophr. u. a.Sp.; dah. wozu passen, εἴς τι, DS. 1.41 ; τινί, 5.12.
2) wohl setzen, gut anordnen, ἕκαστα, von den Dienern, die Alles in Ordnung bringen müssen, Luc. D.D. 24.1, v.l. εὐθετίσαντα ; VLL κοσμεῖν. Bes. von Leichen, sie zur Bestattung schmücken u. vorbereiten (νεκρὸν εὐθ. τὸ εὖ κοσμεῖν ἐν τάφοις B.A. 40), DC. 40.49 ; oft auch allgem., ἑαυτὸν εὐπρεπέστατα id. 51.13 ; τὰς τρίχας Poll. 2.31 ; vgl. auch Ar. bei Suid. v. εὐθετῆσαι.