εὐ·άρεστος, ος, ον [ᾰ] qui plaît, agréable : τινι, SPT. Sap. 4, 10 ; NT. 2Cor. 5, 9 ; παρά τινι, SPT. Sap. 9, 10 ; πρός τινα, CLÉM. 882, à qqn ; τὸ εὐάρεστον, NT. Rom. 12, 2, c. εὐαρέστησις.

Étym. εὖ, ἀρέσκω.

ον, (< ἀρέσκω) wellpleasing, acceptable, τὸ ἀγαθὸν εὐ. Cleanth. 3.6; τινι LXX Wi. 4.10, Ph. 2.69, 2 Ep. Cor. 5.9, etc. ; τισι Ath.Mitt. 15.134 (Nisyrus); παρά τινι LXX Wi. 9.10; ἐν τοῖς ἀναλώμασι Inscr.Prien. 114.15 (i BC); abs., ἀποδημία εὐ. Ph. 2.77; θέλημα τοῦ θεοῦ Ep. Rom. 12.2; χρῆσις pleasant, Herod.Med. ap. Orib. 5.27.20; σύμμαχοι prob. in PHib. 1.15.26 (Comp., iii BC); τὸ εὐ. Ph. 1.585. Adv. -τως, ἔργον συνετέλεσεν IG 12(8).640.10 (Peparethus, ii BC); Comp. -οτέρως, διακεῖσθαί τινι X. Mem. 3.5.5 (εὐαρεσκοτέρως codd.); -τως ἱερησάμενος SIG 708.20 (Istropolis, ii BC), cf IPE 1². 94 (Olbia); λατρεύειν τῷ θεῷ Ep. Hebr. 12.28.
choice, οἶνος, πυρός, PStrassb. 1.9 (vi AD), PFlor. 30.30 (iv AD).
according to taste, λαχανόσπερμον λαμβάνειν εὐ. PFay. 90.17 (iii AD).

gefällig, angenehm, Sp.
• Adv., εὐαρεστοτέρως διακεῖσθαί τινι, Xen. Mem. 3.5.5, zufriedener sein.

εὐ-άρεστος, -ον
[in LXX: Wis.4:10 9:10 * ;]
well-pleasing, acceptable: Rom.12:2; with dative of person(s), Rom.12:1 14:16, 2Co.5:9, Eph.5:10, Php.4:18; id. before ἐν, Tit.2:9 (κυρίῳ), Col.3:20; ἐνώπιον, Heb.13:21 (for ex. in Inser., see Deiss., BS, 215).†
(AS)