'adv., ensuite, puis :
      1 avec simple idée de temps ou de succession : p. opp. à πρῶτον, THC. 4, 58 ; de même, πρῶτον μὲν… εἶτα, SOPH. O.R. 261 ; dans une énumération : πρῶτον μὲν…, εἶτα…, εἶτα, DÉM. 1318, 13 ; d’abord…, puis… puis ; dernier terme de l’énumération : τὸ πρῶτον Ἀμφίπολιν λαϐών, μετὰ ταῦτα Πύδναν, πάλιν Ποτίδαιαν, Μεθώνην αὖθις· εἶτα Θετταλίας ἐπέϐη, DÉM. 12, 26, il a pris d’abord Amphipolis, ensuite Pydna, faisant un pas de plus Potidée, puis Méthone ; à la suite de tout cela il s’est jeté sur la Thessalie ; ὁ πρῶτος…, ἔπειθ' ὁ δεύτερος, εἶθ' ὁ τρίτος, εἶθ' ὁ τέταρτος, εἶθ' ὁ μεταγενής, MÉN. (ATH. 559 e), le premier (mari), tout de suite après le second, puis le troisième, puis le quatrième, puis le suivant ; cf. DH. Comp. 211, 7 Reiske ; — placé le premier terme, p. opp. à νῦν δέ dans la prop. suiv. : εἶτα περιδινησόμεθα ἐν Λυκείῳ· νῦν δὲ ἤδη καιρός ἐστι χρίεσθαι, LUC. Lex. 2, après, nous ferons un tour au Lycée ; quant à présent, c’est le moment de nous frotter d’huile ;
      2 pour marquer une opposition ou une contradiction, particul. après un part. μ' ἐξάραντες εἶτ' ἐλαύνετε, SOPH. O.C. 264, vous m’avez d’abord éloigné de ce lieu pour me chasser ensuite ; cf. ESCHL. Pr. 777 ; EUR. El. 1058 ; XÉN. An. 1, 2, 5, etc. ; dans les interr. et exclam. pour marquer l’étonnement, l’indignation, l’ironie, etc. εἶτ' οὐκ αἰσχύνεσθε ; DÉM. 16, 11, et après cela vous n’avez pas honte ? εἴθ' ὑμεῖς ἔτι σκοπεῖτε εἰ χρὴ τοῦτον ἐξαλεῖψαι, DÉM. 468, 1, et après cela vous examinez encore s’il faut abolir cette loi ! εἶτα τί τοῦτο ; AR. Nub. 347 ; εἶτα τί ; AR. Ran. 129, et après, quoi ? eh bien, et après ? par crase avec καί, avec la même sign. κᾷτα = καὶ εἶτα, SOPH. O.R. 1500 ; EUR. I.A. 894, Ph. 598 ; AR. Ran. 205 ; XÉN. Œc. 2, 4 ; Hell. 7, 3, 10, etc.

Étym. indo-europ. *h₁e(i)-, pron. démonstr. ; cf. εἰ.

'

Ion. εἶτεν (q.v., cf. ἔπειτα, εν), Adv., used to denote the Sequence of one act or state upon another ; of Sequence in time, without any notion of Cause, then, next, πρῶτα μέν…, εἶτα… S. El. 262, cf. Pl. Phdr. 251a, etc. ; soon, presently, S. OT 452 ; εἶτα τί τοῦτο ; well, what then ? Ar. Nu. 347, Pl. Prt. 309a ; εἶτα… τότε then… after that, Ar. Eq. 1036 codd. (fort. τόδε) ; freq. repeated, sts. alternating with ἔπειτα, then…, next…, then…, after that…, etc., Men. 154, etc. ; with πάλιν, SIG 1171 ; εἶτ’ οὖν also, Sch. Pi. O. 7.68. freq. with finite Verb after a part., expressing surprise or incongruity, and then, and yet, μή μοι προτείνων κέρδος εἶτ’ ἀποστέρει A. Pr. 777 ; ἆρα κλύουσα, μῆτερ, εἶτ’ ἔρξεις κακῶς; E. El. 1058, cf. S. El. 53, Aj. 468, 1092, 1094, X. An. 1.2.25, etc. ; cf. ἔπειτα 1.3. to denote Consequence, and so, therefore, accordingly; esp. in questions or exclamations to express surprise, indignation, contempt, sarcasm, and the like, and then… ? and so… ? κᾆτ’ οὐ δέχονται λιτάς; S. Ant. 1019, cf. OC 418 ; εἶτ’ ἐγὼ μὲν οὐ φρονῶ; E. Andr. 666 ; κᾆτα ποῦ’ στιν ἡ δίκη ; Id. Ph. 548 ; εἶτ’ ἐσίγας, Πλοῦτος ὤν; Ar. Pl. 79 ; εἶτ’ ἄνδρα τῶν αὑτοῦ τι χρὴ προϊέναι; Id. Nu. 1214 ; εἶτ’ οὐκ αἰσχύνεσθε; D. 1.24, cf. Pl. Ap. 28b ; οὐκ οἴεσθε δεῖν χρήματα εἰσφέρειν, εἶτα θαυμάζετε…; D. 21.203 ; εἶτ’ οὐκ ἐπῳδούς φασιν ἰσχύειν τινές; Antiph. 217.15 ; εἶτ’ οὐ περίεργόν ἐστιν ἄνθρωπος φυτόν; Alex. 141.1, etc.

darauf, hernach, sodann, eine Zeitfolge angebend, Tragg. u. in attischer Prosa ; oft entsprechen sich in Aufzählungen πρῶτον – εἶτα, Soph. El. 254 ; Plat. Phaedr. 251a ; πρῶτον μὲν – εἶτα – εἶτα Crat. 426d ; πρῶτον μὲν – ἔπειτα – εἶτα Theaet. 194d ; vgl. Krüger zu Xen. An. 1.3.2 u. a.a.O. über das oft fehlende δέ. – Eine Folge drückt es auch aus, wo es ein Partizip aufnimmt u. oft pleonastisch erscheint, μή μοι προτείνων κέρδος, εἶτ' ἀποστέρει Aesch. Prom. 779 ; ἐξάραντες εἶτ' ἐλαύνετε Soph. O.C. 265 ; μὴ γνώμας ὑποστήσας σοφὰς εἶτ' ὑβριστὴς γένῃ Aj. 1071 ; in Prosa, πότερον ἔχων αὐτὸ – εἶτα ἐπιθυμεῖ – ἢ οὐκ ἔχων Plat. Symp. 200a ; οὐ δυναμένους εὑρεῖν τὰς ὁδοὺς εἶτα πλανωμένους ἀπολέσθαι Xen. An. 1.2.25 ; das Partizip ist gewöhnlich dann mit obgleich zu übersetzen. – In Fragen drückt es ebenfalls eine Schlußfolge aus, bes. wenn das unerwartet Eintretende, Auffallende oder der Mangel einer vernünftigen Gedankenfolge angedeutet werden soll, dah. bes. in unwilligen u. ironischen Fragen, itane ? itane vero ? ei wirklich ? so ? κᾆθ' οἱ κάκιστοι πάρος τοὐμοῦ πόθου προὔθεντο τὴν τυραννίδα ; Soph. O.C. 419, u. doch ? in der Tat ? Bes. häufig bei Ar. u. Plat., εἶτα τί τοῦτο ; Ar. Nub. 346 Plat. Prot. 309a, was weiter ? was macht denn das aus ? – Häufig ist die Krasis κᾆτα, = καὶ εἶτα. Vgl. ἔπειτα.

εἶτα
adv.,
denoting sequence;
__1. of time; then, next: Mrk.8:25, Luk.8:12, Jhn.13:5 19:27 20:27, 1Ti.3:10, Jas.1:15; before genitive abs., Mrk.4:17; in enumerations, 1Co.15:5 15:7 15:24, 1Ti.2:13.
__2. In argument;
__(a) therefore, then,
__(b) furthermore: Heb.12:9 (cf. εἶτεν).†
(AS)