dev. une voy. εἴκοσιν (οἱ, αἱ, τὰ) n. de n. indécl. vingt, IL. 2, 510, etc. ; HDT. ATT. etc. ; qqf. pour marquer un nombre indéterminé, OD. 2, 212, 355 ; 9, 209 ; 20, 158.

➳ Épq. ἐείκοσι (p. *ἐϝείκοσι), dev. une voy. ἐείκοσιν, IL. 6, 217 ; OD. 12, 78. — Dor. εἴκατι, THCR. Idyl. 4, 10 ; 5, 86.

Étym. p. proto-grec *ewīkosi, de indo-europ. dui-dkmt-i(H)-, vingt ; cf. sscr. viṃśatí-, lat. vīgintī, « deux dix (dizaines) » de *dui-, deux et δέκα.

(for εἴκοσιν v. infr.), Att., Ion., also Arc., IG 5(2).3.1 (Tegea), and Aeol., ib. 12(2).6.21 (Lesbos); — indecl., twenty, Il. 2.510, 748, etc. ; in Hom. more freq. in Ep. form ἐείκοσι, before a vowel ἐείκοσιν, 1.309, 6.217, al. ; Dor. Ϝίκατι Leg. Gort. 4.13, etc. ; Ϝείκατι Tab.Heracl. 2.71; Lacon. βείκατι Hsch. ; εἴκατι IG 9(1).693.10 (Corc.), Theoc. 4.10, 5.86.
(Orig. Ϝίκατι and ἐϜίκοσι, whence ἐείκοσι in Hom. ; Ϝείκατι and εἴκατι are late spellings of (Ϝ)ίκατι· εἴκοσι is contr. from ἐϜίκοσι. Cf. Lat. vīginti, Skt. viṃśatis. εἴκοσιν is the only form used by Ar., whether before vowels or consonants (εἴκοσ’ ἀπολογίζεται is dub. in Fr. 465); also (before consonants) Herod. 3.91, Phld. Piet. 3, etc., but not common in Inscrr. or Pap., e.g. (before consonants) Schwyzer 707 B 2 (Ephesus, vi BC), IG 2.804.155 (iv BC), (before a vowel) PGrenf. 2.75.7 (iv AD); εἴκοσι ἔτη, εἴκοσι ἡμερῶν, IG1². 94, 49.)

οἱ, αἱ, τά, vor Vokalen εἴκοσιν, eigtl. *Ϝείκοσι, viginti ; ἐείκοσι, Il.16.847, v.l. Her. 2.121, dor. εἴκατι, Theocr. 5.86 ; indecl., zwanzig, Il. 2.510 u. Folgde.

εἴκοσι (never -ιν in WH, cf. Bl., §5, 3, and note), indecl., οἱ, αἱ, τά,
twenty: Luk.14:31, Jhn.6:19, Act.1:15 27:28, 1Co.10:8, Rev.4:4, 10 5:8 11:16 19:4.†
(AS)