'εἰσ·ακούω, ion. et anc. att. ἐσ·ακούω [ᾰ]
   I tendre l’oreille vers, prêter l’oreille, d’où :
      1 entendre : abs. IL. 8, 97 ; avec un acc. de chose : τι, HH. Cer. 285 ; SOPH. El. 38 ; THC. 4, 34 ; avec un gén. de chose : τινός, EUR. I.A. 1368 ; THCR. Idyl. 24, 34, qqe ch. ; avec un gén. de pers. SOPH. Aj. 789, O.C. 1645, etc. ; avec un gén. accompagné d’un part., τινὸς καταϐοῶντος, THC. 5, 45, entendre qqn jeter les hauts cris ; avec double rég. : τί τινος, SOPH. El. 884, écouter ou entendre une parole de qqn ;
      2 entendre dire : ζῶντ' εἰσακούσας παῖδα, EUR. El. 416, ayant appris que l’enfant vivait ;
      3 fig. obéir, abs. THC. 1, 126 ; 3, 4, etc. ; XÉN. Hell. 5, 2, 13 ; avec un dat. ἀκ. τινί, HDT. 1, 214, etc. obéir à qqn ; avec un acc. τὶ εἰσ. HDT. 9, 60, obéir à qqn en qqe ch. ;
      4 exaucer, au pass., avec un suj. de pers. NT. Matth. 6, 7 ; ou de chose (prière, etc.) NT. Luc. 1, 13 ;
   II entendre dans, d’où au pass. pénétrer (dans une maison) de manière à être entendu, en parl. d’un bruit, ARSTT. Probl. 37.

➳ ἐσ. IL. HH. HDT. THC. ll. cc. etc.

'

hearken or give ear to one, ὡς ἔφατ΄· οὐδ’ ἐσάκουσε… Ὀδυσσεύς Il. 8.97, cf. Hdt. 4.133, al. ; c. acc., φωνὴν ἐσάκουσαν h.Cer. 284, cf. E. Hec. 559, etc. ; c. gen. pers., S. Aj. 789 ; τῶν ἐμῶν λόγων E. IA 1368 ; c. dat. pers., Hdt. 1.214, etc. ; τινί τι Id. 9.60 ; give way, yield to a request, Th. 1.126, 3.4; of God, τινός or τῆς προσευχῆς LXX Ps. 4.2, etc. ; — so in Pass., of the prayer, Ev. Luc. 1.13 ; of the person, Ev. Matt. 6.7. in Poets, simply, hear, τούτου λέγοντος εἰσήκουσ’ ἐγώ, ὡς… S. Tr. 351; τίνος βροτῶν λόγον τόνδ’ εἰ. ; Id. El. 884, cf. Aj. 318, Axiop. 1.12 ; ζῶντ’ εἰσακούσας παῖδα E. El. 416.
perceive, feel effect of, τοῦ ἐγκεφάλου ἐσακούσαντος τοῦ τρώματος Hp. Prorrh. 2.14. Pass. in strict sense, ἔξωθεν εἰς τὰς οἰκίας εἰσακούεται μᾶλλον ἢ ἔσωθεν ἔξω Arist. Pr. 903b13 (v.l. εἴσω ἀκ.).

(ἀκούω), auf Etwas hören ; absolut, Il. 8.97 ; Plat. Rep. VI.494d ; τὰ παραγγελλόμενα Thuc. 4.34 ; τῶν λόγων Eur. I.A. 1368 ; τοῦδ' εἰσάκουε τἀνδρός Soph. Aj. 776 ; τίνος βροτῶν λόγον El. 872 ; βοᾶς Theocr. 24.34 ; in Prosa, auf Jemanden hören, ihm folgen, Thuc. 5.22 ; τούτου λέγοντος τἀνδρὸς εἰσήκουσ' ἐγώ, ὡς Soph. Tr. 350 ; εἰσακουσθήσεται, er wird erhört werden, Matth. 6.7. Bei Her. 1.214, 6.86 mit dem dat., Einem gehorchen. Bei den Dichtern ganz wie das simpl., ζῶντ' εἰσακούσας παῖδα, daß das Kind lebe, Eur. El. 416 ; vgl. Herc.Fur. 516. – Im eigentlichsten Sinne, von draußen im Hause oder ins Haus hinein gehört werden, ἔξωθεν εἰς τὰς οἰκίας εἰσακούεται μᾶλλον ἢ ἔσωθεν ἔξω, Arist. Probl. 11.37.

είσ-ακούω
[in LXX chiefly for שָׁמַע, also for עָנָה, etc. ;]
to listen to, in two senses;
__(a) to obey: 1Co.14:21 (cf. Deu.1:43, Sir.3:6)
__(b) to listen, assent to; pass., to be heard: of persons praying, Mat.6:7, Heb.5:7; of the prayer offered, Luk.1:13, Act.10:31 (cf. Psa.4:2, Sir.34:26); see Cremer, 624).†
(AS)