εἰσ·ίημι, ion. et anc. att. ἐσ·ίημι (ao.1 εἰσῆκα) :
      1 envoyer dans : τὸ ὕδωρ ἐς, HDT. 7, 109, se jeter (litt. envoyer ses eaux) dans, en parl. d’un fleuve ;
      2 laisser entrer (l’ennemi) dans, avec ἐς et l’acc. HDT. 3, 158 ;

Moy. :
      1 laisser entrer (l’ennemi) XÉN. Hell. 1, 3, 19 ;
      2 entrer dans, OD. 22, 470.

➳ Part. prés. moy. ἐσιέμεναι [ῑ] OD. l. c. ; inf. ao.2 εἰσέσθαι, l. c. — ion. ἐσ. HDT. ll. cc.

fut. -ήσω ; aor. -ῆκα : — send into, ἐς τὴν [λίμνην] εἰ. τὸ ὕδωρ, of rivers, Hdt. 7.109; εἰ. τοὺς Πέρσας ἐς τὸ τεῖχος let them in, Id. 3.158; τὴν [κεδρίην] (sc. ἐς τὴν κοιλίην) Id. 2.87; — Med., τοὺς πολεμίους ἔφη εἰσέσθαι said he had let them in, X. HG 1.3.19; χάριτας Sammelb. 4324.8; — Pass., IG1². 115.18 (Lex Dracontis). Med., αὖλιν ἐσιέμεναι betaking themselves into their own roost, Od. 22.470.

(ἵημι), hineinschicken, -werfen, -lassen ; ἐσῆκε τοὺς Πέρσας ἐς τὸ τεῖχος Her. 3.158 ; vgl. 2.87 ; ἐς τὴν δύο ποταμοὶ εἰσιεῖσι τὸ ὕδωρ, ihr Wasser, sich ergießen, 7.109. – Im med., zu sich einlassen, τοὺς πολεμίους εἰσέσθαι Xen. Hell. 1.3.19. Aber Od. 22.470 αὖλιν εἰσιέμεναι, sich begebend, wird richtiger als med. von εἴσειμι betrachtet. Vgl. εἶμι.