δυσ·ωπέω-ῶ [ῠ]
   I tr.
      1 faire mal aux yeux : ὕδατα δυσωποῦντα τὴν ὄψιν, PLUT. Lyc. 9, eaux dont la réverbération blesse la vue, càd. éblouit ;
      2 fig. faire baisser les yeux, càd. remplir de honte, de confusion, acc. PLUT. M. 418 e ; Ps.-PLUT. V. Hom. 168 ; au pass. être honteux de, acc. PLUT. Cor. 15 ; abs. DÉM. 127, 25 ; en gén. être décontenancé, troublé, PLAT. Pol. 285 b ; PLUT. M. 530 e ; πρὸς ἀλλήλους, PLAT. Leg. 933 a, être troublé vis-à-vis les uns des autres ; δ. μή, PLAT. Phædr. 242 c, être troublé par la crainte que, etc. ; abs. être timide, craintif, en parl. d’animaux, XÉN. Mem. 2, 1, 4 ;
      3 voir d’un œil défiant, soupçonner, DH. 5, 69, 12 ; 477, 2 Reiske ;
   II intr.
      1 avoir la vue faible, LUC. Lex. 4 ;
      2 être honteux, confus, troublé, DH. Lys. 11.

Étym. δ. ὤψ.

aor. ἐδυσώπησα Luc. Asin. 38; (< ὄψ): — put out of countenance, abash, τινά Ph. 1.291, Plu. 2.418e, Luc. l.c., S.E. P. 3.66, etc. ; οὐδὲν αὐτὴν ἐδυσώπει X.Eph. 4.5; c. acc. inf., shame a person with doing a thing, J. BJ 1.6.5, al. ; esp. of importunate persons, δ. τινὰ δεήσει ib. 3.8.6; so, entreat, ἥκειν ὑμᾶς καὶ παρακαλῶ καὶ δ. Hld. 10.2; abs., to be importunate, αἰσχυνόμενοι ἀντιλέγειν τοῖς ἀγνωμόνως δυσωποῦσιν ὕστερον δυσωποῦνται τοὺς δικαίως ἐγκαλοῦντας Plu. 2.532d; — Pass., θεὸν εἶναι τὴν ἠχὼ δυσωποῦμαι I am constrained to believe that, Jul. Ep. 189, cf. Marcellin. Puls. 23; to be susceptible to importunity, τὴν ὑπὸ τῶν ἀναισχύντως λιπαρούντων ἧτταν, ἣν ἔνιοι δυσωπεῖσθαι καλοῦσιν Plu. Brut. 6; δυσωπεῖν τὴν ὄψιν to disgust, Id. Lyc. 9; alarm, πάθος δ. τινά Procop. Arc. 2. in early writers only Pass., impf. ἐδυσωπούμην Pl. Phdr. 242c: — to be put out of countenance, abs., Id. Plt. 285b, etc. ; πρὸς ἀλλήλους Id. Lg. 933a; δ. μή… Id. Phdr. l.c. ; τινί Plb. 20.12.6; ἐπί τινι Ph. 1.639; εἰ… Id. 2.423; περί τινος Phld. Rh. 1.297 S. ; of animals, to be shy, timid, X. Mem. 2.1.4. c. acc., to be put to shame by, τὴν ἀρετήν τινος Plu. Cor. 15; τὴν χάριν Lib. Decl. 37.19; but more freq.
fight shy of, ὄνομα D.H. Comp. 12 (so in Act., look askance at, δ. καὶ ὑποπτεύω μήποτ’ οὐ Λυσίου ὁ λόγος Id. Lys. 11), cf. Phryn. 166; ὑφορᾶν καὶ δ. Them. Or. 26.330b; διὰ τοὔνομα τὴν μοναρχίαν Plu. Sol. 14; regard with aversion, ὄψα Ael. Fr. 182; disapprove of, Phld. Hom. p. 55 O. ; c. inf., to be ashamed to do,… εἰπεῖν D.Chr. 32.7, cf. 36.54; also τὴν ἀντίδοσιν δ.
feel ashamed to reply, Jul. Ep. 184. intr. in Act., to see with difficulty, Luc. Lex. 4.

1) einen unangenehmen Eindruck aufs Auge machen, ὕδατα δυσωποῦντα τὴν ὄψιν Plut. Lyc. 9 ; τινά, machen, daß einer den Blick niederschlägt, ihn beschämen, Plut. vit. pud.; ihm Furcht, Bedenklichkeit einflößen, Luc. Asin. 38 ; vgl. Lobeck Phryn. 190 ; auch Jem. bitten, so daß er aus Scham die Bitte nicht abschlagen kann, Sp., vgl. Schaefer zu Schol. Par. Ap.Rh. p. 245.
2) wie das pass., fürchten, τί, Plut.; μὴ οὐ, Dion.Hal. de Lys. 11.
3) schwer sehen, Luc. Lexiph. 4. – Bei den Aeltern nur pass., Scheu haben, fürchten ; τινά, von scheuen Tieren Xen. Mem. 2.1.4 ; vgl. Poll. 1.197 ; πρὸς ἀλλήλους Plat. Legg. XI.933a ; μή τι ἀμείψω Phaedr. 242c ; Folgde : τὴν μοναρχίαν Plut. Sol. 14 ; B.A. 234 wird δυσωποῦμαι erkl. αἰσχύνομαι καὶ ὑφορῶμαι καὶ φοβοῦμαι καὶ τὸ ἀηδῶς ὁρᾶν ἢ ὁρᾶσθαι.