(f. ανῶ) [ᾰ]
      1 supporter avec peine : τι, PLAT. Phil. 66 e ; ISOCR. 305 c ; DÉM. 542, 10 ; PLUT. M. 101 c, etc. qqe ch. ; θεούς, PLAT. Leg. 900 a, ne point supporter les dieux, les rejeter ; au pass. τὸ τῆς μοναρχίας ὄνομα δυσχεραινόμενον, PLUT. Popl. 1, le nom de monarchie devenu odieux ; δυσχεραινόμενος ὑπὸ πολλῶν, PLUT. Cic. 24, devenu insupportable à beaucoup ; avec un acc. accompagné d’un part. ἐδυσχέραινες ἡμᾶς συμπλέοντας, LUC. Nav. 15, tu étais fâché de nous avoir pour compagnons de traversée ; cf. ESCHN. 8, 27 ;
      2 intr. être fâché, mécontent : τινί, DÉM. 1274, 24 ; ARSTT. H.A. 9, 40 ; ἐπί τινι, ISOCR. 7 c, 275 a ; POL. 2, 8, 9 ; HDN 2, 5, 11 ; περί τι, PLAT. Rsp. 475 c ; πρός τι, DH. Thuc. 34 ; PLUT. Pyrrh. 21, T. Gracch. 13 ; τινός, PLAT. Pol. 294 a ; περί τινος, AND. 28, 5 ; κατά τινος, LUC. Nav. 10, être fâché de qqe ch. ; avec un part. : ἃ δὴ πάντα καθορῶν ἐδυσχέρανα, PLAT. Ep. 325 a, toutes choses que je fus indigné de voir ; abs. δ. ἐν λόγοις, PLAT. Gorg. 450 e, chercher des difficultés dans une discussion, càd. être subtil, chicaneur ;
      3 au sens causal, susciter des difficultés : ῥήματα δυσχεράναντα, SOPH. O.C. 1282, paroles qui ont fait de la peine, p. opp. à τέρψαντα ; τὴν ὁδὸν δυσχεραίνειν, APP. Ill. 18, rendre la route impraticable.

➳ Impf. ἐδυσχέραινον, LUC. APP. ll. cc. Ao. ἐδυσχέρανα, PLAT. Ep. 325 a ; part. δυσχεράνας, SOPH. l. c. ; PLAT. Phil. 66 e.

Étym. δυσχερής.

impf. ἐδυσχέραινον Pl. Tht. 169d; aor. ἐδυσχέρανα S. OC 1282, Isoc. 12.201; aor. Pass. ἐδυσχεράνθην Plu. 2.820f; (< δυσχερής): — to be unable to endure or put up with, to be disgusted at, c. acc., Isoc. 14.46, Pl. Tht. 195c, D. 19.116, etc. ; θεούς Pl. Lg. 900a; δ. τὸ γενέσθαι τι X. HG 7.4.2; τὸ ἀδικεῖν Pl. R. 362b; c. acc. et part., to be annoyed at his doing, Aeschin. 1.158. mostly intr., feel dislike, disgust or annoyance, to be displeased, περί τινος And. 3.35; τινί at a thing, D. 55.11; ἐπί τινι Isoc. 1.26; πρός τι D.H. Th. 34, Plu. Pyrrh. 21; κατά τινος Luc. Nav. 10; also δ. ἑαυτῷ to have misgivings, Arist. Metaph. 984a29; — Pass., to be hateful, ὄνομα δυσχεραινόμενον Plu. Publ. 1; δ. ὑπὸ πολλῶν Id. Cic. 24. c. inf., scorn to do a thing, Pl. R. 388a; c. acc., δ. τι τῶν λεχθέντων feel qualms about, Id. Plt. 294a; ταῦτ’ οὐκ ἐδυσχέραινεν felt no scruple about, Aeschin. 1.54; to be fastidious, περὶ τὰ μαθήματα Pl. R. 475b. causal, cause annoyance, ῥήματ’ ἢ τέρψαντά τι ἢ δυσχεράναντ’ S. OC 1282; δ. τὴν ὁδόν make it difficult, App. Ill. 18; — Pass., to be disagreeable, τοῖς ἀκούουσι Arist. Rh. Al. 1432b19; abs., ib. 1437a33. δ. ἐν τοῖς λόγοις to make difficulties in argument, to be captious, Pl. Grg. 450e.

(δυσχερής),
1) unwillig, unzufrieden sein od. werden ; oft absolut, Isocr. 4.12, 5.24 u. a. Att.; τί, mit etwas, z.B. τὴν ἐμαυτοῦ δυσμαθίαν Plat. Theaet. 195c ; τὸ πρᾶγμα Dem. 21.86 ; bes. = Widerwillen gegen etwas haben, verwerfen, Ggstz ἀποδέχομαι ; Plat. Polit. 294a ἀποδέχει ἤ τι καὶ δυσχεραίνεις τῶν λεχθέντων ; vgl. Men. 89d ; θεούς Legg. X.900a ; auch Ggstz ἐνδέχομαι, VIII.834d, mit folgdm acc. c. inf., wie Xen. Hell. 7.4.2 ; Luc. nav. 15 auch c. partic., ἐδυσχέραινες ἡμᾶς συμπλέοντας, wie Aesch. 1.158 ; dah. pass., τὸ τῆς μοναρχίας ὄνομα δυσχεραινόμενον, mit Unwillen vernommen, Plut. Poplic. 1 ; ὑπό τινος, gehaßt werden, Cic. 24 ; – περί τι, Plat. Rep. V.475c ; ἐπί τινι, Isocr. 1.26, 12.201 ; Pol. 2.8.9 u. öfter, u. so gew. bei Folgenden ; auch τινί, Dem. 55.11 ; ἐν τοῖς λόγοις Plat. Gorg. 450e, Schwierigkeiten beim Disputieren machen, trügerische Kunstgriffe anwenden ; κατά τινος, Luc. Navig. 10 ; πρός τι, Dion.Hal. Thuc. 34.5 ; Plut. Pyrrh. 21, T.Gracch. 13 ; – δυσχεραντέον, εἰ Plat. Legg. IX.859b.
2) Unwillen erregen ; ῥήματα ἢ τέρψαντα ἢ δυσχεράναντα, bittere Worte, Soph. O.C. 1284 ; auch τὴν ὁδὸν δένδρα κόπτοντες, schwierig machen, App. Illyr. 18.