δυσ·χείμερος, ος, ον :
      1 dont le climat est rigoureux, IL. 2, 750 ; HDT. 4, 28 ; ESCHL. Pr. 15 ; EUR. Alc. 68 ; ARSTT. H.A. 9, 28 ; HDN 3, 6, 22, etc. ; fig. rigoureux, affreux, ESCHL. Pr. 746, Ch. 271 ;
      2 qui supporte difficilement l’hiver ou le froid, ARSTT. H.A. 8, 10, 5 ; GEOP. 19, 2 et 6.

Étym. δ. χεῖμα.

ον, wintry or stormy, Hom. (only in Il.) epith. of Dodona, 2.750, al. ; χώρη Hdt. 4.28, cf. Arist. HA 606b5; φάραγξ A. Pr. 15; metaph, δ. πέλαγος δύης ib. 746; δ. ἆται Id. Ch. 271.
bearing winter ill, Arist. HA 596b5, Gp. 19.2.8.

1) sehr stürmisch, winterlich, rauh ; bei Homer zweimal, als Beiwort von Dodona : Il. 2.750 περὶ Δωδώνην δυσχείμερον, 16.234 Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε, Πελασγικά, τηλόθι ναίων, Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρου, var. lect. angeblich des Zenodot Δωδώνης μεδέων πολυπίδακος, s. Scholl. – Folgende : χώρη Her. 4.28 ; φάραγξ, πέλαγος δύης, übertr., wie ἄτη, Aesch. Prom. 15, 748 ; Ch. 269 ; τόποι Eur. Alc. 68 ; auch in Prosa, Arist. H.A. 9.28 u. Sp.
2) den Winter schlecht ertragend ; Arist. H.A. 8.10 ; Geop.