ας (ἡ) :
   I en parl. de choses :
      1 difficulté à faire qqe ch. PLAT. Rsp. 502 d ; d’où difficulté, en gén. POL. 1, 20, 10 ; 3, 64, 8 ; au plur. ISOCR. 84 d, etc. ;
      2 p. suite, ennui, contrariété, SOPH. Ph. 473, 900, 902 ; au plur. PLUT. M. 654 b ;
   II en parl. de pers. caractère morose ou difficile, PLAT. Phil. 44 c ; cf. TH. Char. 19.

Étym. δυσχερής.

ἡ, opp. εὐχέρεια, of things, annoyance, disgust caused by a thing, τοῦ φορήματος, τοῦ νοσήματος, S. Ph. 473, 900, cf. Pl. Plt. 286b; unpleasantness, of food, D.C. 68.31; pl., Plu. 2.654b.
odium, unpopularity, Pl. Lg. 967c (pl.).
difficulty, troublesome question, Id. R. 502d, Isoc. 5.12 (pl.), etc. ; δ. παρέχειν Plb. 1.20.10; εἰς δ. ἐμπεσεῖν Id. 8.7.1; κατὰ τὴν προφοράν, opp. εὐχέρεια, Phld. Po. 994.8. in argument, difficulties, δ. λογικαί Arist. Metaph. 1005b22, cf. 995a 33. of persons, harshness, Pl. Phlb. 44c; offensiveness, Thphr. Char. 19.
loathing, nausea, Pl. Prt. 334c.

ἡ, Schwierigkeit im Handhaben, Behandeln ;
a) von Sachen, Unbequemlichkeit, Hindernis ; τῆς κτήσεως Plat. Rep. VI. 502d ; Isocr. 5.12 ; oft bei Pol., δυσχέρειαν παρέχειν 1.20.10 ; ὁδοῦ 3.64.8 ; εἰς δυσχερείας ἐμπεσών 8.9.1 ; περὶ τὴν διοίκησιν Plut.; das Lästige, Unangenehme einer Sache, τοῦ φορήματος Soph. Phil. 471 ; νοσήματος 888 ; Sp.; τὰς τῶν πραγμάτων δυσχερείας ὀνόμασι χρηστοῖς ἐπικαλύπτειν Plut. Sol. 15. Uebh. = Ekel, Ueberdruß ; Plat. Polit. 386b, 310c.
b) von Personen, mürrisches Wesen, Verdrießlichkeit ; Plat. Phil. 44c ; vgl. Theophr. char. 15.