δυσφορέω-ῶ :
   I tr. supporter avec peine : τι, ISOCR. Ep. 10, 3, qqe ch. ;
   II p. suite, intr. :
      1 se fâcher, s’irriter, s’impatienter, AR. Th. 73 ; joint à ἄχθεσθαι, HDN 5, 8, 1 ; à ταράσσεσθαι, ARTÉM. 2, 48 ; δ. τινί, EUR. Andr. 1235 ; ἐπί τινι, ESCHL. Sept. 780 ; HDN 3, 9, 12 ; διά τι, DS. 4, 61, s’irriter de qqe ch. ; avec un part. PLUT. Alc. c.Cor. 5 ;
      2 particul. être inquiet, agité, en parl. de malades : περί τι, HPC. 1066 d ; ARSTT. G.A. 4, 6, au sujet de qqe ch.

➳ Impf. ἐδυσφόρουν, HPC. l. c. ; HDN 5, 8, 1. Fut. 2 sg. δυσφορήσεις, ISOCR. l. c. Ao. ἐδυσφόρησα, ARTÉM. l. c. Pf. inus.

Étym. δύσφορος.

impf. ἐδυσφόρουν Hp. Epid. 3.1. γ΄, X. Cyr. 2.2.8: — to be impatient, angry, vexed, Hdt. 5.19, A. Supp. 513, S. El. 255, Pherecr. 22 D., Ar. Th. 73, Men 543.7, etc. ; κακοῖς E. Andr. 1234; ἐπί τινι A. Th. 780 (lyr.), J. AJ 1.10.4, Hdn. 3.9.7; περὶ τὰς ἀναστάσιας to feel ill on getting up, Hp. l.c. ; διά τι D.S. 4.61; — Med., X. Cyr. 2.2.8, Procop. Arc. 10, 12; — Pass., S. Ichn. 329, v.l. in X. Cyr. 2.2.5.

schwer, ungern ertragen ; Soph. El. 243 ; Eur. Rhes. 425 ; Her. 5.19 ; unwillig sein, Ar. Th. 73 ; ἐπί τινι, Aesch. Spt. 762 ; κακοῖς, Eur. Andr. 1235 ; auch in Prosa, Xen. Cyr. 2.2.8 ; ibd. 5 stand sonst das med. δυσφορούμενος, jetzt δυσθετούμενος ; – περί τι, Arist. gener. an. 4.6 u. bes. Sp.; καὶ ἤχθετο Hdn. 5.8.1 ; διά τι, DS. 4.61 ; c. partic., Plut. Alc. et Cor. 5 ; – sich übel befinden, Plut. Thes. 20, Mar. 36.