α ou ος, ον :
   I qui va en courant, vite, agile, en parl. de pers. SOPH. Tr. 927 ; EUR. Or. 45 ; etc. ; d’animaux, EUR. Hel. 543 ; de choses (pied, AR. Ran. 478 ; aile, AR. Pax 160 ; nuage, EUR. Alc. 245, etc.) ;
   II qui concerne la course :
      1 de course : ἴχνη δρομαῖα, XÉN. Cyn. 3, 8, traces laissées par des animaux courant, p. opp. à εὐναῖα ἴχνη ;
      2 protecteur des courses, qui préside aux courses (Apollon) PLUT. M. 724 c ;
   III qui est sur un char, LUC. J. tr. 33.

➳ fém. -αῖος, EUR. Alc. 244.

Étym. δρόμος.

α, ον, also ος, ον E. Alc. 245 (lyr.): — running at full speed, swift, κἀγὼ δρομαία βᾶσα S. Tr. 927; οὐχ ὡς δ. πῶλος E. Hel. 543; νεφέλας δρομαίου Id. Alc. l.c. ; χωρεῖ δρομαίαν Id. Fr. 495.4; δρομαίαν πτέρυγ’ ἐκτείνων Ar. Pax 160; in Prose, λαγὼς δ. a hare run by hounds, opp. εὐναῖος, X. Cyn. 5.9; ἴχνη δ., opp. εὐναῖα, the track of a running hare, ib. 3.8; metaph, δ. τῆς ψυχῆς ὁρμή Alcid. ap. Arist. Rh. 1406a23. Adv. -ως Sch. E. Or. 1416. epith. of Apollo, as patron of racing, Plu. 2.724c, IG 5(1).497, al. (Sparta).

auch 2 Endgn, Eur. Alc. 248, laufend ; δρομαία βᾶσα Soph. Tr. 923 ; δεμνίων ἄπο πηδᾷ δρομαῖος Eur. Or. 45, wie θίασοι δρομαῖοι Bacch. 136, u. öfter ; ἐφ' ἃς ἐγὼ δρομαῖον ὁρμήσω πόδα Ar. Ran. 478 ; u. in Prosa, wie Xen. τὰ ἴχνη δρομαῖα, den εὐναῖα entgeggstzt. die Fährte des laufenden Wildes, Cyn. 3.8 ; δρομαῖος ἵετο Luc. Alex. 14 ; übertr., δρομαίᾳ τῆς ψυχῆς ὁρμῇ Alcidam. bei Arist. rhet. 3.3.