(f. inus., ao. ἔδρεψα, ao.2 ἔδραπον, pf. inus. ; pass. seul. ao. ἐδρέφθην) cueillir, en parl. de fleurs et de fruits, HH. Cer. 425 ; HDT. 3, 110 ; EUR. Ion 889, etc. ; PLAT. Leg. 844 e ; δ. λειμῶνα, AR. Ran. 1300, moissonner une prairie, en cueillir toutes les fleurs ; fig. δ. τιμάν, ἥϐαν, PD. P. 1, 49 ; 6, 48, recueillir de l’honneur, cueillir la fleur de la jeunesse ;

Moy. (f. δρέψομαι, ao. ἐδρεψάμην) cueillir pour soi, acc. OD. 12, 357 ; HH. Cer. 429 ; EUR. Hel. 244 ; PLAT. Rsp. 401 c ; fig. PD. N. 2, 9 ; PLAT. Ion 534 b ; ANTH. 7, 218, 716 ; p. anal. βάτοι αἷμα δρέπονται, BION 1, 22, les ronces absorbent son sang.

➳ Impf. poét. δρέπον, HH. Cer. 425. Ao.2 part. δραπών [ᾰ] PD. P. 4, 130. — Pass. ao. réc. ἐδρέφθην, PHILSTR. V. Ap. 334. — Moy. impf. poét. δρεπόμην, HH. Cer. 429 ; dor. ἐδρεπόμαν, ANTH. 12, 125 ; part. fut. dor. δρεψεύμενος (-ούμενος Fritzsche) THCR. Idyl. 18, 40. Ao. poét. δρεψάμην, ORPH. Arg. 1003.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *drep-, cueillir.

Ep. impf. δρέπον h.Cer. 425; aor.1 ἔδρεψα Hdt. 2.92, (ἀπο-) Pi. P. 9.110; aor.2 ἔδραπον ib. 4.130; Aeol. subj. δρόπωσιν Alc. Oxy. 1788 Fr. 15 ii 23; — Med., Dor. fut. δρεψεῦμαι Theoc. 18.40; aor. ἐδρεψάμην Od. 12.357, etc. ; — Pass., aor. ἐδρέφθην Philostr. VA 8.7.5: — pluck, ἄνθεα h.Cer. 425, Hdt. 2.92, cf. E. El. 778, Ion 889 (lyr.); κασίην Hdt. 3.110; metaph, gain possession or enjoyment of, δ. τιμάν, ἥβαν, Pi. P. 1.49, 6.48, etc. ; δραπὼν εὐζωᾶς ἄωτον ib. 4.130; δ. κορυφὰς ἀρετᾶν ἄπο Id. O. 1.13; σοφίας καρπὸν δ. Id. Fr. 209; λειμῶνα Μουσῶν δ., of a poet, Ar. Ra. 1300. Med., pluck for oneself, cull, φύλλα δρεψάμεναι… δρυός Od. 12.357; νάρκισσον… δρεπόμην h.Cer. 429; Ἰσθμιάδων δρέπεσθαι ἄωτον Pi. N. 2.9; ἀπὸ κρηνῶν μελιρρύτων δρεπόμενοι τὰ μέλη Pl. Ion 534b; στεφάνως δρεψεύμεναι Theoc. 18.40; κενεὰς ἐλπίδας ἐδρεπόμαν AP 12.125 (Mel.); ἡδύσματα παρὰ τῆς ποιητικῆς Μούσης Jul. Or. 7.207c; ψυχὴν θείαν Orph. Fr. 228; αἷμα δρέψασθαι cull the fruits of murder, A. Th. 718, cf. Bion 1.22; abs., E. Hipp. 81; c. gen., κατὰ καιρὸν ἐρώτων δ. Pi. Fr. 123.1.

(vgl. δρύπτω), brechen, abbrechen, abpflücken, abschneiden, bes. Blumen u. Früchte ; ἄνθεα H.h. Cer. 425 ; τὴν κασίην Her. 3.110 ; καρπόν Plat. Tim. 91c. – Uebertr., εὐζωᾶς ἄωτον δραπών Pind. P. 4.130 ; σοφίας καρπόν frg. 227 ; κορυφὰς ἀρετᾶν ἄπο Ol. 1.13 ; τιμάν P. 1.49 ; ἥβαν 6.48, d.i. die Ehre, die Jugend wie eine Blüte pflücken, ihrer froh werden, sie genießen ; λειμῶνα μουσῶν, vom Dichter, Ar. Ran. 1300. – Häufiger im med., für sich pflücken, ernten ; φύλλα δρεψάμενοι τέρενα δρυός Od. 12.357, ἅπαξ εἰρημ., var. lect. ἐρεψάμενοι, s. Scholl.; – Eur. Hel. 250 ; πολλὰ ἀπὸ πολλῶν δρεπόμενοί τε καὶ νεμόμενοι Plat. Rep. III.401c ; u. übertr., Ἰσθμιάδων δρέπεσθαι ἄωτον Pind. N. 2.9 ; στεφάνως δρεψεύμεναι Theocr. 18.40 ; ἀπὸ κρηνῶν δρεπόμενοι τὰ μέλη Plat. Ion 534b ; σοφίην Dionys. 9 (VII.716); χάριτας, Ἀφροδίτην, Antip.Sid. 83 (VII.218); sogar αἷμα δρέψασθαι, Blut kosten, vergießen, Aesch. Spt. 700 ; vgl. βάτοι ἱερὸν αἷμα δρέπονται, sie letzen sich am Blute, Bion. 1.22. Auch c. gen, ἐρώτων Pind. frg. 88 ; Philostr.