[ᾰ] secouer, ébranler, IL. 4, 472 (impf. ἐδνοπάλιζεν) ; ῥάκεα, OD. 14, 512 (f. δνοπαλίξεις), secouer càd. nettoyer et rapiécer des haillons ; au pass. (seul. prés.) s’agiter, en parl. des tentacules du poulpe, OPP. H. 2, 295 (δνοπαλίζεται).

Étym. p.-ê. pré-grec.

shake violently, fling down, ἀνὴρ ἄνδρ’ ἐδνοπάλιζεν Il. 4.472; τὰ σὰ ῥάκεα δνοπαλίξεις ΄wrap thy old cloak about thee΄, Od. 14.512; — Pass., γυῖα δνοπαλίζεται, of the polypus, its arms wave about, Oppian. H. 2.295.

fut. δνοπαλίξω (vgl. δονέω u. πάλλω), hin u. her schwingen, schütteln, werfen  ; Homer zweimal : Il. 4.472 οἱ δὲ λύκοι ἃς ἀλλήλοις ἐπόρουσαν, ἀνὴρ δ' ἄνδρ' ἐδνοπάλιζεν, var. lect. ἐδνοπάλιξεν Apoll. Lex. Hom. p. 59.23 ; Od. 14.512 ἀτὰρ ἠῶθέν γε τὰ σὰ ῥάκεα δνοπαλίξεις, du wirst deine eigenen Lumpen tragen, Apoll. Lex. Hom. p. 59, 21 erklärt ἐκτινάξεις, – Pass., γυῖα δνοπαλίζεται, die Glieder schlottern, Opp. H. 2.295.