δι·ωθέω (f. διώσω) :
   I (διά marquant séparation) :
      1 pousser de côté et d’autre, écarter avec force, acc. PLAT. Tim. 67 e ;
      2 abs. repousser, EUR. Her. 995 ;
   II (διά, à travers) :
      1 pousser à travers : τὶ διά τινος, POL. 22, 11, 17, pousser qqe ch. (des piques) à travers un interstice ; particul. enfoncer, chasser, loger (une pièce dans un trou) HÉRON Aut. 265 ;
      2 abs. pousser violemment (dans le vide), précipiter, acc. IL. 21, 244 ;

Moy. διωθέομαι-οῦμαι (f. διώσομαι, ao. διεωσάμην) :
   I repousser loin de soi : στρατόν, HDT. 4, 102 ; ESCHL. fr. 196, 9, repousser une armée : fig. :
      1 repousser, se défendre contre : ἐπιϐουλήν, DÉM. 1342, 20 ; συκοφαντίαν, DÉM. 558, 18, repousser un mauvais dessein, une calomnie ; abs. écarter un danger, HDT. 9, 88 ;
      2 repousser avec dédain, refuser : τι, HDT. 7, 104 ; THC. 4, 108 ; DÉM. 384, 13 ; ARSTT. Nic. 8, 14, 4, qqe ch. ;
   II se repousser l’un l’autre : τοῖς κοντοῖς, THC. 2, 84, avec les rames, en parl. des matelots de deux navires qui cherchent à éviter une collision ;
   III se frayer un chemin à travers : τὸν ὄχλον, XÉN. Cyr. 7, 5, 39 ; τὰς τάξεις, POL. 11, 11, 2, à travers la foule, les rangs d’une armée.

➳ Les temps à augm. en -ω- ou en -εω-: pass. impf. 3 pl. διωθοῦντο, THC. 2, 84 (sel. d’autres, διεωθοῦντο). — Moy. ao. διεωσάμην, DÉM. 558, 18 ; autre ao. réc. 3 sg. διωθήσατο, DC. fr. 18 Bkk. (διεώσατο Dind.) — En outre fut. pass. διωθήσομαι, EUN. 74, 29 ; fut. moy. διώσομαι, ESCHL. fr. 196 ; EUR. Andr. 869.

Étym. διά, ὠθέω.

aor. διῶσα Hom. (v. infr.), διέωσα X. HG 2.1.8, ἐδίωσα codd. in Hero Aut. 24.3:
push asunder, tear away, [πτελέη] ἐκ ῥιζέων ἐριποῦσα κρημνὸν… διῶσε the elm as it fell uprooted tore the bank away, Il. 21.244; διώσας καὶ κατακτείνας ἐχθρούς E. Heracl. 995; drive apart, τῶν ὀφθαλμῶν τὰς διεξόδους Pl. Ti. 67e.
thrust through, τι διά τινος X. HG 2.1.8, Plb. 21.28.14. more freq. in Med. (fut. διώσομαι Democr. 191), force one΄s way through, break through, τὰ γέρρα Hdt. 9.102; τὸν ὄχλον X. Cyr. 7.5.39; τὰς τάξεις Plb. 11.1.12; δ. τὴν ὕλην, of roots, Thphr. HP 8.11.8; τὴν θάλατταν, of a river, Plb. 4.41.4.
push from oneself, push away, τοῖς κόντοις διεωθοῦντο, of sailors, Th. 2.84; ἡ γαστὴρ δ. τὸ περιττὸν εἰς τὴν νῆστιν Gal. 5.567; repulse, στρατὸν ἰθυμαχίῃ Hdt. 4.102; οἷς [πέτροις]… διώσει στρατόν A. Fr. 199.9 (Dobr.); κῆρας Democr. l.c. ; τὰς τύχας E. HF 315; ψευδῆ λόγον καὶ συκοφαντίαν repel it, D. 21.124; τὴν ἐπιβουλήν Id. 58.65; abs., get rid of danger, Hdt. 9.88.
reject, τὴν εὔνοιαν Id. 7.104; ὃ μὴ προσίενται Th. 4.108; τὴν ἐπικουρίαν Arist. EN 1163b25; of bribes, D. 19.139; abs., refuse, Hdt. 6.86. β΄, Plu. Brut. 52; so pf. Pass. διῶσμαι cj. for δίωμαι in this sense, Thgn. 1311.

(ὠθέω), durchstoßen, auseinander reißen ; Hom. Il. 21.244, von einer πτελέη, ἡ δ' ἐκ ῥιζέων ἐριποῦσα κρημνὸν ἅπαντα διῶσεν, riß das steile Ufer auseinander, vgl. Scholl. Herodian.; στρατόν, zersprengen, Aesch. frg. 182 ; διωσάμενοι τὰ γέρρα Her. 9.102 ; τὰς τῶν ὀφθαλμῶν διεξόδους Plat. Tim. 67e ; Sp.; δι' ὧν (τρημάτων) διωθοῦντες τὰς σαρίσσας PoI. 22.11.17 ; τὴν αἰχμὴν ἐπὶ θάτερα Plut. Philp. 17. – Med., von sich stoßen, zurückdrängen, verschmähen ; κῆδος Eur. Andr. 870 ; τὸν Δαρείου στρατὸν ἰθυμαχίῃ Her. 4.102 ; τὸν ὄχλον, sich durch die Menge drängen, Xen. Cyr. 7.5.39 ; Ggstz στέργειν, Her. 7.104 ; τὴν ἐπικουρίαν, Arist. Eth. 1.8 ; von sich abwehren, Thuc. 2.84 ; verwerfen, 4.108 ; ψευδῆ λόγον καὶ συκοφαντίαν, widerlegen, Dem. 21.124 ; vgl. Plat. Theaet. 163c u. Sp.; τὰς χάριτας Plut. Alex. 39 ; τὴν ἀρχήν Cic. 39.

1. to push asunder, tear away , (Iliad by Homer)
2. to thrust through , (Plutarch)
3. Mid. to push asunder for oneself, force one's way through, break through , with accusative, (Herdotus Historicus)
4. to push from oneself, push one another away , of seamen keeping ships from collision, (Thucydides):—; to drive back, repel, repulse , (Herdotus Historicus):—;absolute to get rid of danger , (Herdotus Historicus)
5. to reject , Lat. respuere, (Herdotus Historicus):—;absolute to refuse , (Herdotus Historicus) (ML)