δι·στάζω, douter, être dans l’incertitude, PLAT. Theæt. 190 a, etc. ; περί τι, ARSTT. Nic. 3, 3, 9, περί τινος, PLUT. M. 62 a, sur qqe ch. ; la prop. suiv. avec ὅτι et l’ind. PLAT. Ion 534 e ; εἰ et l’ind. PLAT. Leg. 897 b ; μή et un mode subordonné, PLAT. Soph. 235 a ; avec πῶς, ARSTT. Nic. 3, 3, 8 ; au pass. être mis en doute, DS. 17, 9.

fut. -άσω Phld. Sign. 1, al. ; (< δίς): — doubt, hesitate, abs., Pl. Tht. 190a, Ion 534e, etc. ; δ. εἰ… Id. Lg. 897b, BGU 388i17 (ii/iii AD); μή… Pl. Sph. 235a; μή ποτε, c. ind., Phld. Sign. 13, 21; πῶς… Arist. EN 1112b2; πότερον… Id. Metaph. 1091a14; περί τι Id. EN 1112b8; περί τινος Plu. 2.62a; — Pass., to be in doubt, D.S. 17.9; τὰ δισταζόμενα OGI 315.66 (Pessinus), Phld. Lib. p. 23 O.

(δίς), zweifeln, ungewiß sein ; absolut, Plat. Theaet. 190a ; ὅτι, Ion 534e ; εἰ ἑτέρως ἔχει Legg. X.897b ; μὴ – τυγχάνοι Soph. 235a ; πῶς γραπτέον Arist. Eth. 3.5 ; περί τινος, Plut. discr. ad. et am. 29. – Auch im pass., bezweifelt werden ; παρουσία δισταζομένη, worüber man ungewiß ist, DS. 17.9.

διστάζω
(< δίς),
to doubt, hesitate: Mat.14:31 28:17.†
SYN.: ἀπορέω, διαπορέω, διακρίνομαι, μετεωρίζομαι (see DCG, i, 491) (AS)