δισκέω-ῶ :
      1 lancer le disque, avec double dat. οἵῳ ἐδίσκεον ἀλλήλοισιν, OD. 8, 188, tel que le disque que les Phéaciens se lançaient les uns aux autres ;
      2 lancer comme un disque, acc. DL. 7, 11 (inf. ao. δισκῆσαι) ; ANTH. 9, 227 (part. ao. pass. -ηθείς, conj. -ευθείς), d’où p. ext. lancer en génér. PD. I. 2, 51 (part. ao. -ήσας).

Étym. δίσκος.

pitch the quoit, δίσκον… στιβαρώτερον οὐκ ὀλίγον περ ἢ οἵῳ… ἐδίσκεον ἀλλήλοισιν Od. 8.188; μακρὰ δισκήσαις having made a long throw, Pi. I. 2.35; αἴ τις δισκίοι IG 5(1).828 (Sparta); — Pass., to be hurled, of a person, E. Ion 1268 (v.l. -ευθήσεται); of a squid, AP 9.227 (Bianor).

mit der Wurfscheibe (δίσκος) werfen ; Homer einmal, Od. 8.188 οἵῳ (δίσκῳ) Φαίηκες ἐδίσκεον ἀλλήλοισιν, sie warfen mit dem Diskos untereinander um die Wette ; vgl. s.v. Δίσκος ; übertr., vom Gesange, μακρὰ δισκήσας Pind. I. 2.35 ; ὁ δισκηθείς, vom Fischer mit der Angel herausgeschleudert, Bian. 2 (IX.227). S. δισκεύω.