δι·ορύσσω, att. -ύττω, f. ύξω, creuser à travers, d’où :
      1 percer (un mur, une montagne, etc.) HDT. 9, 37 ; AR. Pl. 565 ; DÉM. 73, 8 ; LYS. 193, 24, etc. ; fig. se faire un chemin en creusant à travers, PLUT. M. 87 c ;
      2 p. suite, miner, d’où fig. avarier, endommager, DÉM. 1111, 2 ; au pass. être séparé, DÉM. 118, 11 ;
      3 enfouir, enterrer, DS. 4, 43.

Étym. partic. pf. pass. διωρυγμένοις, var. διορυττομένοις, corr. κατωρυγμένοις Reiske.

Att. διορύττω, dig through, διὰ τάφρον ὀρύξας having dug a trench across or along, Od. 21.120; τοῖχον δ., = τοιχωρυχέω, Hdt. 9.37, cf. Ar. Pl. 565, Th. 2.3, D. 54.37; δεσμωτήριον Id. 25.56; οἰκίαν X. Smp. 4.30, PPetr. 3 p. 60; c. acc. loci, τὸν Ἄθω Lys. 2.29, cf. Pl. Lg. 699a, D. 6.30; — Pass., Ev. Matt. 24.43. metaph, undermine, ruin, D. 45.30; φιλίαν Lib. Or. 1.123; δημοκρατίαν Id. Decl. 1.41; — Pass., διορωρυγμένα δωροδοκίαις Plu. Phoc. 12, cf. Him. Ecl. 5.6 (but to be entrenched in our several cities, D. 9.28).
worm out, ἀπόρρητα Bato 6; τὰ βουλευόμενα Plu. 2.87c. Pass., to be shut up in a funeral vault, D.S. 4.43.

att. διορύττω (s. ὀρύσσω), durchgraben ; Hom. in tmesi διὰ τάφρον ὀρύξας Od. 21.120 ; τοίχους Ar. Plut. 565, = τοιχωρυχέω, wie Thuc. 2.3 u. Dem 54.87 u. NT ; τὴν οἰκίαν Xen. conv. 4.30 ; Ἄθων Plat. Legg. III.699a ; χερσόννησον Dem. 6.30 ; τὸ δεσμωτήριον 25.56, wie oben τοίχους, u. Sp.; vergraben, DS. 4.43. Uebertr., untergraben, zum Einsturz bringen, κακῶς διακείμεθα καὶ διορωρύγμεθα κατὰ πόλεις Dem. 9.28 ; κακουργῆσαι καὶ διορύξαι πράγματα 45.30 ; durchspähen, neben διερευνάομαι Plut. cap. ex host. util. p. 271.

δι-ορύσσω
[in LXX: Job.24:16, Exo.12:5, 7 12:12, (חָתַר) * ;]
to dig through: with accusative, of house-breaking (as in π.; MM, Exp., xi), Mat.24:43, Luk.12:39; absol., Mat.6:19-20.†
(AS)