ου (ὁ, ἡ) [ῐκᾰ]
      1 celui ou celle qui enseigne ; maître, précepteur, ATT. ; δ. τινος, XÉN. Cyr. 1, 6, 19 ; 2, 3, 5 ; ISOCR. 253 d, 291 c, etc. ; celui qui enseigne qqe ch. ; avec un gén. de pers. δ. τινος, PLAT. Ap. 33 a ; LUC. Macr. 21, etc. le maître de qqn ; avec double rég. δ. τέχνης πάσης βροτοῖς, ESCHL. Pr. 110, qui enseigne aux mortels tous les arts ; abs. ESCHL. Pr. 373, 391 ; etc. ; εἰς διδασκάλου (s.-e. οἶκον) φοιτᾶν, PLAT. 1 Alc. 109 d, aller à l’école, fréquenter l’école ; ἐν διδασκάλων ἤκουον, PLAT. 1 Alc. 110 a, j’ai appris à l’école ; διδασκάλων ἀπαλλαγῆναι, PLAT. Gorg. 514 c, ou ἐκ δ. ἀπ. PLAT. Prot. 326 c, quitter l’école ;
      2 t. de théâtre, χοροῦ δ. ou abs. διδάσκαλος, celui qui dirige les répétitions d’un chœur, d’une pièce, càd. l’auteur lui-même, d’où poète dramatique, AR. Av. 912, Ach. 628 ; ANT. 143, 4.

➳ ἡ δ. HH. Merc. 556 ; ESCHL. Pr. 110 ; EUR. Andr. 947 ; THCR. Idyl. 21, 2 ; LUC. Tim. 33.

Étym. διδάσκω.

ὁ (but fem., h.Merc. 556, A. Pr. 110, cf. ξυμφορὴ γίνεται δ. Democr. 76; πενία ἐπινοιῶν δ. Secund. Sent. 10), teacher, master, μαντείης h.Merc. l.c. ; δ. τέχνης πάσης βροτοῖς A. Pr. l.c. ; δεινῶν ἔργων Lys. 12.78; πόλεμος βίαιος δ. Th. 3.82; διδάσκαλον λαβεῖν get a master, [S.] Fr. 1120.8; εἰς διδασκάλου (sc. οἶκον) φοιτᾶν go to school, Pl. Alc. 1.109d, etc. ; διδασκάλων or ἐκ διδασκάλων ἀπαλλαγῆναι leave school, Id. Grg. 514c, Prt. 326c; ἐν διδασκάλων at school, Id. Alc. 1.110b.
trainer of a dithyrambic or dramatic chorus, producer of a play, etc., ἴτω δὲ καὶ τραγῳδίας ὁ Κλεομάχου δ. Cratin. 256, cf. Ar. Av. 912, Ach. 628, Antipho 6.13, etc. ; δ. τοῦ μεγάλου χοροῦ SIG 698.8 (Delph., ii BC).

ὁ, der Lehrer (auch ἡ δ., die Lehrerin, H.h. Merc. 556 Eur. Andr. 684 Luc. Tim. 35), Plat. Apol. 33a u. öfter, wie Folgde ; εἰς διδασκάλου φοιτᾶν, in die Schule gehen, Plat. Alc.I, 109d u. sonst ; εἰς διδασκάλων φοιτᾶν, πέμπειν, Prot. 325d, 326c ; ἐκ διδασκάλων ἀπαλλαγῆναι ibd.; ἐν διδασκάλων ἤκουον Alc.I, 110a ; – δ. χοροῦ, der einen Chor, Drama zum Aufführen einstudiert, der lyrische oder tragische Dichter ; daher geradezu = ποιητής, Ar. Av. 909.

διδάσκαλος, -ου, ὁ
(< διδάσκω), [in LXX: Est.6:1, 2Ma.1:10 * ;]
given as rendering of Heb. רַבִּי ,רַבּוֺן (NT, Ῥαββεί, Ῥαββουνεί which see);
a teacher: Jhn.1:39 20:16; of Jewish teachers, Luk.2:46, Jhn.3:10, cf. Rom.2:20-21; of John Baptist, Luk.3:12; of Jesus, Jhn.3:2, 10 8:4 11:28 13:13-14, and often in Syn., most freq. in voc., as title of address, as Mat.8:19, Mrk.4:38; of Jesus by himself, Mat.23:8; of an apostle, 1Ti.2:7, 2Ti.1:11; of Christians, 1Co.12:28-29, Eph.4:11, Act.13:1, Jas.3:1; of false teachers, 2Ti.4:3 (Cremer, 181; DB, i, 609, iii, 294, iv, 691)
SYN.: παιδευτής, q.v (AS)