δια·χέω (ao. διέχεα, épq. et ion. διέχευα ; part. pf. pass. διακεχυμένος) :
      1 dissoudre en liquéfiant, faire fondre : διαχεῖται ἡ χιών, XÉN. Cyn. 8, 1, la neige fond ; διαχεῖν φύματα, TH. Od. 61, résoudre des tumeurs ; τὸν χαλκόν, PAUS. 9, 41, 1, fondre le cuivre ; fig. σώματα ὑπὸ μέθης διακεχυμένα, PLAT. Leg. 775 c, corps relâchés ou amollis par l’ivresse ; διακεχυμένοι τοῖς προσώποις, PLUT. M. 412 e, gens dont le visage est épanoui, ou, avec le n. de chose, διακεχυμένῳ προσώπῳ, PLUT. Alex. 19, visage épanoui ; τὰ βεϐουλευμένα διαχέαι, HDT. 8, 57, faire évanouir des projets ;
      2 faire se répandre de côté et d’autre : χοῦν, HDT. 2, 150, disperser de la terre amoncelée ; au pass. χῶμα ἐπὶ πολὺ διαχεῖται, THC. 2, 75, le terrassement s’effondre en grande partie ; en parl. de soldats, se disperser de tous côtés, XÉN. Hell. 7, 4, 34 ; p. suite, dissoudre, désagréger, PLAT. Phil. 46 e ; p. opp. à πηγνύναι, PLAT. Tim. 46 d ; d’où dépecer, déchirer : αἶψα δέ μιν διέχευαν, OD. 3, 456, aussitôt ils le dépecèrent, en parl. d’une victime ; νῆα διέχευαν ἄελλαι, A.RH. 3, 320, la tempête déchira le vaisseau ;
      3 disperser, dissiper : ἴχνη, XÉN. Cyn. 5, 3, des traces ;

Moy. (ao. 3 sg. διεχεύατο) disperser, dissiper, NIC. Al. 373.

fut. -χεῶ, later -χύσω Gp. 7.8.4; aor. -έχεα, Ep. -έχευα (the only tense used by Hom.): — pour different ways, scatter, τὸν χοῦν Hdt. 2.150. in Hom., cut up a victim into joints, αἶψ’ ἄρα μιν διέχευαν Od. 3.456, cf. Il. 7.316, al. ; χαλκὸς ἔγκατα διέχευεν Theoc. 22.203.
disperse, τὰ συγκεκριμένα Pl. Phlb. 46e; ἡ θερμότης δ. τὸ ὑγρόν Arist. Pr. 869a15; melt, fuse, χαλκόν Paus. 9.41.1; liquefy, opp. πηγνύναι, Pl. Ti. 46d; νῆα… διέχευαν ἄελλαι A.R. 3.320; δ. ἀποστήματα disperse abscesses, Thphr. Od. 59 (61); δ. ἴχνη to destroy the scent, X. Cyn. 5.3; — Pass., ib. 8.1; — also Med., dissolve, Nic. Al. 373. metaph, confound, τὰ βεβουλευμένα Hdt. 8.57.
put in a good humour, τινὰ ὁμιλίαις καὶ λόγοις Plu. 2.74d, cf. Philostr. VS 2.10.1, Hermog. Id. 2.9. more freq. in Pass., to be poured from one vessel into another, Hdt. 6.119.
run through, spread, Th. 2.75, 76, Arist. Fr. 243.
to be dissolved, liquefied, X. Cyn. 8.1, Arist. Pr. 890b17, etc. ; of a corpse, Hdt. 3.16; disperse, of soldiers, X. HG 7.4.34; of humours, Hp. Epid. 4.45. metaph, to be or become diffused or relaxed, εὐφραινόμενον χεῖται, opp. λυπούμενον συσπειρᾶται, Pl. Smp. 206d; ὑπὸ μέθης διακεχυμένος Id. Lg. 775c, cf. Plb. 8.27.4; [αἱ ἐπιθυμίαι] οὐ διαχέονται Epicur. Sent. 30; μαλακὸν καὶ διακεχυμένον βλέπειν Arist. Phgn. 813a26; φαιδρὸν καὶ δ. πρόσωπον Plu. Alex. 19; τῆς ψυχῆς τὸ παθητικὸν διακεχυμένον ὑπὸ τοῦ λόγου Zeno ap. eund. 2.82f, cf. Tryph. Trop. p. 205S.

(χέω ; διαχῦσαι Xen. Mem. 4.3.8, l.d.), eigentl. = auseinandergießen, ausgießen ; sodann überhaupt = zerteilen, zerlegen, auflösen. Bei Homer viermal, in der Form διέχευαν, vom Zerlegen der geschlachteten Tiere, Apollon. Lex.Homer. p. 58.30 διέχευαν διεμέρισαν : Il. 7.316, Od. 3.456, 14.427, 19.421. – Hinübergießen, Herodot. 6.119 ἐκ δὲ ταύτης ἐς ἄλλο διαχεόμενον ; übh. Ggstz von πηγνύναι, Plat. Tim. 46d ; vgl. τὰ συγκεκριμένα βίᾳ διαχεῖν Phil. 46e ; in mannichfachen Uebertragungen, vom Zerteilen einer Geschwulst, Medic.; vom Schmelzen des Schnees, Xen. Cyn. 8.1 ; vom Schmelzen des Erzes, Pausan. 9.41.1 ; bei Theophr. = kechen ; νῆα διέχευαν ἄελλαι Ap Rh. 3.320 ; pass, von Toten, in Verwesung übergehen, aufgelöst werden, Her. 3.16 ; übertr., βουλεύματα διαχέαι, vereiteln, 8.57 ; wie Dion.Hal. 3.6 ; χῶμα ἐπὶ πολὺ διαχεῖται, fällt weit auseinander, Thuc. 2.75 ; auch von Soldaten, Xen. Hell. 7.4.34 ; σώματα ὑπὸ μέθης διακεχυμένα Plat. Legg. VI.775c ; auch εὐφραινόμενος διαχεῖται, wird zerstreut, aufgeheitert, Plat. Symp. 206d ; διαχεῖται im Ggstz von αὐστηρὸς ὤν DL. 7.26 ; τὸ πικρὸν λόγοις διαχέουσι καὶ ἐκπραΰνουσι Plut. ad. et am. discr. E.; διακεχυμένους τοῖς προσώποις, mit heiterem Gesicht, Plut. Cat. min. 1 ; Pomp. 57 ; Alex. 19 auch διακεχυμένῳ προσώπῳ ; vgl. Pol. 8.29.4 ; Luc. Conv. 18.

1. to pour different ways, to disperse , (Herdotus Historicus):—; to cut up a victim, (Homer)
2. to dissolve, break up, destroy , (Xenophon Historicus)
3. metaphorically to confound , τὰ βεβουλευμένα (Herdotus Historicus)
4. Pass. to be poured from one vessel into another , (Herdotus Historicus)
5. to run through, spread about , (Thucydides)
6. to be dissolved, fall away , of a corpse, (Herdotus Historicus): to disperse , of soldiers, (Xenophon Historicus)
7. metaphorically to be or become diffuse or dissipated , (Plato Philosophus) (ML)