δια·φθείρω (f. -φθερῶ, ao. διέφθειρα, pf.1 διέφθαρκα, pf.2 trans. ou intr. διέφθορα ; pass. ao.2 διεφθάρην, pf. διέφθαρμαι) :
A tr.
   I détruire : πόλιν, IL. 13, 625, une ville ; αἱ νῆες διεφθάρησαν, HDT. 1, 166 ; AND. 18, 32, les vaisseaux furent détruits ; avec un rég. de pers. δ. τινά, ESCHL. Ag. 1266, faire périr qqn ; p. opp. à φύω, SOPH. O.R. 438 ; au pass. ὑπὸ τῆς νόσου διεφθαρμένος, ISOCR. 180 c, ruiné par la maladie ; πᾶς διέφθαρται στρατός, ESCHL. Pers. 716, toute l’armée a été détruite ; particul. en parl. des mutilations ou infirmités physiques : διεφθαρμένος τὴν ἀκοήν, HDT. 1, 38 ; τὰ ὄμματα, PLAT. Rsp. 517 a, privé de l’ouïe, de la vue ; ou simpl. διέφθαρτο, HDT. 1, 34, il était atteint d’infirmité (sourd et muet) ; διέφθαρμαι δέμας τὸ πᾶν, SOPH. Tr. 1056, tout mon corps est détruit ; p. anal. διεφθάρθαι φρένας, EUR. Hel. 1192, être consumé par la douleur, avoir l’esprit égaré ; τὴν φρόνησιν διαφθαρείς, ISOCR. 274 b, qui a perdu la raison ; τὸ διαφθαρὲν φρενῶν, EUR. Or. 297, égarement de la raison (cf. φρενοϐλάϐεια) ;
   II p. suite, mettre à mal, d’où :
      1 endommager, gâter : γραμματεῖον, ISOCR. 363, 365, falsifier un écrit ; νόμους, ISOCR. 373 b, altérer les lois ;
      2 corrompre, séduire : γυναῖκα, LYS. 93, 16 ; κόρην, MÉN. Adelph. fr. 6, une femme, une jeune fille ; au mor. τοὺς νέους, PLAT. Ap. 25 a, Euthyphr. 2 c, etc. corrompre les jeunes gens ; ἀργυρίῳ, ARSTT. Pol. 2, 6, 14 ; ἐπὶ χρήμασι, DÉM. 241, 1, ou simpl. διαφθείρειν τινά, HDT. 5, 51 ; DÉM. 122, 21 ; ESCHN. 38, 10, corrompre qqn à prix d’argent ;
      3 perdre par avortement, acc. HPC. 1255 b ; PLUT. M. 242 c ; d’où abs. avorter, HPC. 1221 d, 1229 a ; IS. 73, 4 ;
B Pf. 2 διέφθορα tantôt au sens tr. (seul us. chez les Att.) δ. τὰς φρένας, EUR. Hipp. 1013, faire perdre la raison ; δ. τὰς ἐλπίδας, SOPH. El. 306, détruire les espérances ; tantôt au sens intr. διέφθορας, IL. 15, 128, tu es perdu ; αἷμα διεφθορός, HPC. M. mul. 2, 23, sang corrompu ; διεφθορότα σώματα, PLUT. M. 87 c, corps en putréfaction ;

Moy. perdre par avortement, acc. HPC. 599, 11 ; 619, 25.

➳ Act. impf. itér. 3 sg. διαφθείρεσκε, HDT. 1, 36. Fut. épq. 3 sg. διαφθέρσει, IL. 13, 625. Pf. au sens tr. διέφθαρκα, EUR. Med. 226 ; PLAT. Ap. 33 c ; ESCHN. 38, 10, etc. Pf. 2 διέφθορα (v. ci-dessus). — Pass. fut. διαφθαρήσομαι, THC. 4, 37. Fut. ion. 3 sg. διαφθαρέεται, HDT. 8, 108 ; 3 pl. -έονται, HDT. 9, 42. Pl.q.pf. 3 pl. ion. διεφθαρέατο, HDT. 8, 90.

fut. -φθερῶ S. OT 438, etc., Ep. -φθέρσω Il. 13.625; pf. διέφθαρκα E. Med. 226, Pl. Ap. 30d, etc. ; also διέφθορα (v. infr. III); — Pass., fut. διαφθαρήσομαι Th. 4.37; Ion. διαφθερέομαι Hdt. 8.108, 9.42; 3 pl. plpf. διεφθάρατο Id. 8.90: — destroy utterly, πόλιν Il. 13.625; ἔργα διαφθείρεσκε Hdt. 1.36; make away with, kill, τινά Id. 9.88, etc. ; destroy, ruin, ἥδ’ ἡμέρα φύσει σε καὶ διαφθερεῖ S. l.c. ; τὴν τύχην Id. Ph. 1069; δ. χεῖρα weaken, slacken one΄s hand, E. Med. 1055; spoil, break, ὑγιῆ λίθον IG 7.3073.33 (Lebad., ii BC); τὰ θυρώματα διεφθάρθαι IG2². 1046.11; δ. τὴν συνουσίαν break up the party, Pl. Prt. 338d. in moral sense, corrupt, ruin, γνώμην A. Ag. 932; δ. τοὺς νέους, τοὺς νεωτέρους, Pl. Ap. 30b, 25a; νεανίσκον συνὼν δ. Eup. 337; esp.
corrupt by bribes, Hdt. 5.51; ἀργυρίῳ δ. τινά Lys. 28.9; διαφθειρομένων ἐπὶ χρήμασι D. 18.45; δ. γυναῖκα seduce a woman, Lys. 1.16, etc., cf. E. Ba. 318 (Pass.); δ. τοὺς νόμους falsify, counterfeit them, Isoc. 18.11; γραμματεῖον Id. 17.33 (Pass., ib. 24); τὰ φεφ αδηκότα IG 9(1).334.37 (Locr., v BC). οὐδὲν διαφθείρας τοῦ χρώματος having changed nothing of his colour, Pl. Phd. 117b. of a woman, to lose by miscarriage or premature birth, ἔμβρυα, βρέφος, Hp. Aph. 5.53, Plu. 2.242c; abs., miscarry, Hp. Epid. 7.73, Is. 8.36; — Pass., τῶν διαφθαρεισῶν τὰ ἔμβρυα Hp. Mul. 1.72.
lose, forget, E. Hipp. 389. = διάγω, dub. in Id. Fr. 280. Pass., to be destroyed, δ. ἐπὶ τοῖς ἱματίοις to be murdered for the clothes he wore, Antipho 2.2.5; of animals, freq. in Pap., POxy. 74.14 (ii AD), etc. ; esp.
to be crippled, disabled, Hdt. 1.34; of ships, ib. 166, And. 1.142; to be spoilt, γάλα BGU 1109.11 (i BC), cf. Th. 7.84; to be corrupted, αἷμα Gal. 15.297, al. ; τὴν ἀκοὴν διεφθαρμένος deaf, Hdt. 1.38; τὰ σκέλεα διεφθάρησαν had their legs broken, Id. 8.28; διέφθαρμαι δέμας τὸ πᾶν S. Tr. 1056; τὰ ὄμματα δ.
blinded, Pl. R. 517a; σὰς φρένας E. Hel. 1192; τὸ φρενῶν διαφθαρέν, = φρενοβλάβεια, Id. Or. 297, cf. X. Cyr. 4.1.8; abs., διεφθαρμένος decomposed, of a corpse, Pl. R. 614b. pf. διέφθορα intr., to have lost one΄s wits, διέφθορας Il. 15.128; also in Hp., διεφθορὸς αἷμα corrupted blood, Mul. 2.134; freq. in later Prose, γάλα δ. ἤδη J. AJ 5.55.4; τὰ δ. σώματα Plu. 2.87c, cf. 128e, Luc. Sol. 3, etc. ; but, in Trag. and Com. always trans. (cf. Ammon. 42, Moer. 127), τὰς… ἐλπίδας διέφθορεν S. El. 306; τὰς φρένας διέφθορε… μοναρχία E. Hipp. 1014; τὸν λόγον δ. Cratin. 292, cf. Eup. l.c., Pherecr. 145.15, Ar. Fr. 490, Men. 3. aor. διέφθειρα intr., became corrupt, LXX Jd. 2.19.

ep. fut. διαφθέρσει Il. 13.625 ; perf. διέφθαρκα Eur. Med. 226 Plat. Apol. 33c u. A.; nach Moeris schlechter als διέφθορα, welches Il. 15.128 intr. ist, = verloren sein, μαινόμενε, φρένας ἠλέ, διέφθορας, vgl. Scholl. Nicanor.; vgl. Luc. Nigr. 15 u. s. Lobeck Phryn. 160f;
1) zu Grunde richten, vernichten ; πόλιν, Hom. Il. 13.625 ; σῦς διαφθείρεσκε τὰ ἔργα, den Acker verwüsten, Her. 1.36 ; töten, 9.88 ; διαφθαρέονται, sie werden umkommen, 9.42 ; λιμῷ ἡ στρατιὴ διαφθαρέεται 8.108 ; νῆες διεφθάρησαν 1.166 ; διεφθαρέατο, = διεφθαρμένοι ἦσαν, 8.90 ; στρατὸς διέφθαρται Aesch. Pers. 702 ; Ggstz von φύω Soph. O.R. 438 ; ἐλπίδας El. 298 ; διέφθαρμαι δέμας τὸ πᾶν Trach. 1045, u. öfter. So Thuc. u. a. Prosaiker ; διεφθαρμένος, verfault, verwest, Plat. Rep. X.614b ; – dah. = abortieren, Hippocr.; Isae. 8.36.
2) verschlimmern, im Ggstz von βέλτιον ποιεῖν, Plat. Apol. 24d ; von körperlichen Zuständen, τὴν ἀκοὴν διεφθαρμένος, taub, Her. 1.38. vgl. διεφθαρμένος τὰ ὄμματα Plat. Rep. VII.517a ; διέφθαρτο, er war verkrüppelt, Her. 1.34 ; οὐδὲν τρέσας, οὐδὲ διαφθείρας οὔτε τοῦ χρώματος οὔτε τοῦ προσώπου, ohne sich zu entfärben od. die Miene zu verziehen, Plat. Phaed. 117b ; τοὺς ὀφθαλμούς Xen. An. 4.5.12 ; seltner τῷ σώματι, Luc. D.D. 13.2 ; – γυναῖκα δ., neben μοιχεύω, Lys. 13.66 ; τὴν κόρην διεφθορώς Men. Adelph. fr. 6 ; τὸν νεανίσκον συνὼν διέφθορεν Eupol. fr. inc. 51 ; – auch vom Geist ; τὴν γνώμην Aesch. Ag. 1239 ; τὴν φρόνησιν διαφθαρέντες neben ὑπερήφανοι γενόμενοι Isocr. 12.196 ; λύπῃ σὰς διέφθαρσαι φρένας Eur. Hel. 1208, wie wir : den Verstand nehmen, schwächen ; so ὁ νοῦς ὑπ' οἴνου Isocr. 1.32 ; τὸ διαφθαρὲν φρενῶν, = φρενοβλάβεια, Eur. Or. 297. – Die Gesinnung verderben, verführen, Her. 5.51 ; τοὺς νέους Plat. Euthyphr. 2c u. öfter ; bes. = bestechen, καὶ ὠνεῖσθαί τινα Dem. 9.45, wie διεφθαρμένος κοὶ πεπρακὼς ἑαυτόν 19.13 ; νομῇ χρημάτων τὸν δῆμον Aesch. 2.76 ; ἀργυρίῳ Arist. Pol. 2.6.14 ; u. ohne Zusatz, Her. 5.51. – Auch von Sachen, τὸ γραμματεῖον, verfälschen, Isocr. 17.23 ; wie νόμους 18.11.

δια-φθείρω
[in LXX chiefly for שָׁחַת hi. ;]
__1. to destroy utterly: Luk.12:33, Rev.11:18; pass., to be destroyed, disabled: Rev.8:9, 2Co.4:16.
__2. In moral sense, to corrupt, deprave: τ. γῆν, Rev.11:18; pass., διεφθαρμένοι τ. νοῦν, 1Ti.6:5.†
(AS)