δια·φεύγω (f. -φεύξομαι, ao.2 διέφυγον, etc.) s’enfuir, échapper par la fuite : ἐκ τῆς Μήλου, THC. 8, 39, s’enfuir de Mèlos ; d’où en gén. échapper à, se soustraire à : τινά, EUR. Bacch. 642, Ion 1254, échapper à qqn ; δουλοσύνην, HDT. 6, 45, échapper à la servitude ; χρέα, AR. Nub. 442, esquiver le payement d’une dette ; θάνατον, PLAT. Ap. 39 a ; νόσημα, ARSTT. H.A. 8, 21, échapper à la mort, à une maladie ; abs. THC. 2, 49 ; HPC. 175 g, échapper à la mort ; δ. ἔκ τινος εἴς τι, PLAT. Leg. 815 e, échapper à une ch. (à un mal) pour se réfugier dans une autre (dans un bien) ; avec un suj. de chose : τοῦτο διαφεύγει με, PLAT. Phæd. 95 e, etc. ; ISOCR. 80 b, cela m’échappe, càd. je l’ignore ou je ne m’en souviens plus (lat. me fugit).

➳ Fut. poét. διαφευξοῦμαι, AR. l. c. Ao. pass. inf. διαφευχθῆναι, JOS. A.J. 17, 3, 1.

fut. -φεύξομαι Pl. Prm. 135d: — get away from, escape, τινά or τι, Hdt. 1.204, 3.19, Antipho 5.90, etc. ; θάνατον Pl. Ap. 39a; κίνδυνον Isoc. 2.6; survive, [νόσημα] Arist. HA 603b11; γάμον Men. Georg. 21; abs., Democr. 239, Hdt. 1.10, etc. ; μὴ… ἀθῷος διαφύγῃ PTeb. 44.28 (ii BC); ἐκ τῆς Μήλου Th. 8.39; δ. ἐκ πόνων εἰς ἀγαθά Pl. Lg. 815e; διαφεύγει δ’ οὐδὲ νῦν but it is not even now too late, D. 10.31; — Pass., διεφεύχθη ὁ κίνδυνος J. AJ 18.8.9.
escape one΄s notice or memory, Pl. Phd. 95e, Men. 96e; σὲ διαφεύξεται ἡ ἀλήθεια Id. Prm. 135d; δ. τὰ νολλὰ τῶν νοσημάτων αὐτούς Jul. Or. 7.228a; πολλά με διαπέφευγε Isoc. 4.187.

(φεύγω), entfliehen, entkommen ; absolut, Thuc. 1.110 ; ἐκ τῆς μήλου 8.39 ; ἐκ πόνων εἰς ἀγαθά Plat. Legg. VII.815e ; τινά u. τί : τοὺς διώκοντας, δουλοσύνην πρὸς Περσέων, Her. 3.19, 6.45 ; bes. κίνδυνον, συμφοράν, Isocr. 2.6, 4.94 u. sonst ; χρέα, Ar. Nub. 442 ; τὰς εὐθύνας, Plat. Legg. XII.947e ; νόσημα, Arist. H.A. 8.21 ; auch allein, = durchkommen, an einer Krankheit nicht sterben, Thuc. 2.49 ; auch c. inf., οὐ διέφυγε τὸ σωθῆναι Plut. Brut. 31 ; – entgehen, entfallen, διέφυγεν ἡμᾶς ὁ λόγος Plat. Polit. 284b ; εἴ τί με αὐτῶν διαπέφευγεν Tim. 26b ; διαφεύξεταί σε ἡ ἀλήθεια Parm. 135d ; Isocr. 4.187 ; μὴ διαφύγωσιν αἱ πράξεις αὐτόν Plut. Timol. 7.

δια-φεύγω
[in LXX: Jos.8:22 (פָּלִיט), Jos.10:28 (שָׂרִיד), etc. ;]
to flee through, escape: Act.27:42.†
(AS)