δια·φαίνω :
   I tr. faire voir à travers, laisser entrevoir, acc. ARSTT. G.A. 2, 2, 6 ; καλὸν πρόσωπον, THCR. Idyl. 18, 26, son beau visage, en parl. de l’aurore ; fig. τὰς φύσεις, POL. 12, 24, 1, laisser entrevoir leur nature, leur caractère, en parl. d’écrivains ;
   II intr.
      1 briller en s’écartant, en parl. de la flamme d’un bûcher, PD. P. 2, 79 ;
      2 se laisser entrevoir, se faire voir, se montrer, en parl. du jour : ἠὼς διέφαινε, HDT. 8, 38 (cf. 9, 47) l’aurore commençait à paraître ; τῆς ἡμέρας διαφαινούσης, POL. 18, 2, 5, le jour commençant à poindre ; fig. en parl. de choses abstraites, XÉN. Mem. 3, 10, 5 ;
      3 donner jour sur, s’ouvrir sur, éclairer, HÉRON Aut. 271, 272 ;

Moy. διαφαίνομαι (f. -φανοῦμαι ou -φανήσομαι) :
      1 se laisser voir entre : νεκύων, IL. 8, 491, entre les cadavres, en parl. de la terre ;
      2 se laisser voir à travers (une substance transparente) HDT. 3, 24 ; ARSTT. G.A. 3, 5, 34 ;
      3 briller, particul. brûler en jetant une lueur brillante, OD. 9, 379 ;
      4 se montrer clairement, PD. N. 3, 123 ; d’où être ou devenir évident, THC. 4, 108 ;
      5 briller, se distinguer entre tous, THC. 1, 18.

show through, let a thing be seen through, τὴν λευκότητα δ. Arist. GA 735b20; Ἀὼς καλὸν διέφαινε πρόσωπον Theoc. 18.26; δ. τὰς ἑαυτῶν φύσεις Plb. 12.24.1.
allow light to pass, Hero Aut. 27.1.
convey (to the reader), κατασκευήν Phld. Po. 2.35. Pass., show through, νεκύων δ. χῶρος showed clear of dead bodies, Il. 8.491; to be seen through a transparent substance, Hdt. 3.24; μέλαν τὸ μὴ διαφαινόμενον impervious to light, Arist. GA 780a34, cf. Pr. 936a8; λίθος διαφαινόμενος transparent stone, Agatharch. 82.
to glow, to be red-hot, μοχλὸς διεφαίνετο αἰνῶς Od. 9.379. metaph, to be proved, show itself, ἐν πείρα τέλος διαφαίνεται Pi. N. 3.71, cf. Th. 2.51; to be conspicuous, δυνάμει ταῦτα μέγιστα διεφάνη Id. 1.18; stand out, excel, πάνθ’ ἁπλῶς ἂ διαφαίνεται prob. in Phld. Po. 5.4. intr., show light through, to be transparent, ἱμάτια διαφαίνοντα Philem. 81; dawn, ἡμέρης διαφαινούσης Hdt. 7.219, cf. 8.83; metaph, shine through, τὸ μεγαλοπρεπὲς διὰ τοῦ προσώπου διαφαίνει X. Mem. 3.10.5. πυρὰ διέφανε (Dor. aor.1) the pyre parted its flames, so as to allow a passage, Pi. P. 3.44 (v.l. -φαινε).

(φαίνω), durchscheinen lassen ; τὰς ἑαυτῶν φύσεις Pol. 12.24.1 ; Theocr. 18.26 ; διαφαίνοντα ἱμάτια Philem. Cl.Alex. paedag. 2 p. 90 ; zeigen, ἀλκήν Plut. Thes. 6 ; sonst intr., wie das pass., τὸ μεγαλοπρεπὲς διὰ τῶν σχημάτων διαφαίνει Xen. Mem. 3.10.5 ; ἤδη διαφαινούσης τῆς ἡμέρης, als der Tag durchleuchtete, anbrach, Her. 7.219 ; ἠὼς διέφαινε 8.38, 8.47 ; vgl. Pol. 18.2.5 ; καιομένα διέφανε πυρά Pind. P. 3.44. – Pass., hindurchscheinen, sichtbar werden : Hom. Od. 9.379 vom glühenden Hebel διεφαίνετο δ' αἰνῶς ; Il. 8.491, 10.199 ἐν καθαρῷ, ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος (πιπτόντων), wo durch oder zwischen den Toten hindurch sich eine (freie) Stelle zeigte ; – ἐν πείρᾳ τέλος διαφαίνεται Pind. P. 3.44, sich zeigen, Thuc. 1.19 u. Sp.