δια·τρέχω (f. διαδραμοῦμαι, etc.) :
      1 courir de côté et d’autre, AR. Pax 536 ; fig. δ. τῆς ἐκκλησίας, PLUT. Pyrrh. 13, courir ou se répandre dans l’assemblée, en parl. d’un bruit ;
      2 courir à travers : ἰχθυόεντα κέλευθα, OD. 3, 177, à travers les routes poissonneuses, à travers les mers ; ἁλμυρὸν ὕδωρ, OD. 5, 100, à travers l’eau salée ; διατρέχοντες ἀστέρες, AR. Pax 838, étoiles filantes ; δ. μέχρι, PLUT. Pyrrh. 24, pénétrer jusqu’à ;
      3 courir jusqu’au bout : τὸν λόγον, PLAT. Phædr. 237 a, aller jusqu’à la fin de son discours ; en parl. du temps, s’écouler, HDN 2, 6.

➳ Ao. διέθρεξα, CALL. L. Pall. 23. Ao.2 διέδραμον [ᾰ] OD. ll. cc.

aor. -έδραμον Od. 3.177, etc., also -έθρεξα Call. Lav. Pall. 23, AP 5.225 (Paul. Sil.): — run across or over, ἰχθυόεντα κέλευθα διέδραμον Od. l.c. ; τίς δ’ ἂν ἑκὼν τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ; 5.100; ἀτρεμίζων καὶ μὴ διατρέχων Antipho 3.2.5; pass through, διὰ τῆς πόλεως Sammelb. 3924.26 (i AD). metaph, run through, τὸν βίον Pl. Lg. 802a; τὰ ἡδέα X. Mem. 2.1.31; δ. τὸν λόγον get to the end of it, Pl. Phdr. 237a. abs., run about, δ. εἰς ἀγρόν Ar. Pax 536, cf. Men. Epit. 245; διατρέχοντες ἀστέρες Ar. Pax 838; νεφέλαι διέδραμον Theoc. 22.20; metaph, run through, spread, ἐν τῷ σώματι διέδραμε γαργαλισμός Hegesipp.Com. 1.16; δ. σάλος ἁπάντων καὶ νεωτερισμός Plu. Alex. 68; θροῦς δ. τῆς ἐκκλησίας Id. Pyrrh. 13. of Time, pass away, Hdn. 2.6.3. δ. εἰς… come quite to…, Hp. Int. 39; δ. μέχρι penetrate to…, Plu. Pyrrh. 24; πρὸς τὴν οἰκονομίαν PGiss. 79ii4 (ii AD).

(τρέχω),
1) durchlaufen ; von Schiffen, αἱ δὲ μάλ' ὦκα ἰχθυόεντα κέλευθα διέδραμον Od. 3.177 ; Hermes fragt Od. 5.100 τίς δ' ἂν ἑκὼν τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον ; – τὸ στρατόπεδον διαδραμών Thuc. 2.25 ; übertr., τὸν λόγον Plat. Phaedr. 237a ; ἅπαντα τὸν βίον Legg. VII.802a ; τὰ ἡδέα, alle Genüsse durchlaufen, Xen. Mem. 2.1.31 ; πληγὴ διαδραμοῦσα μέχρι, ein Hieb, der durchdringt, Plut. Pyrrh. 24.
2) hin u. her laufen ; ἀτρεμίζων καὶ μὴ δ. Antiph. III β 5 ; ἀστέρες Ar. Pax 838 ; ἔνδοθέν τις ἐν τῷ σώματι διέδραμε γαργαλισμός Hegesipp. Ath. VII.290 (v. 16); ἡ φήμη διέδραμε, verbreitete sich, Hdn. 3.2.13. u. öfter ; wie νεωτερισμός Plut. Alex. 68 ; θροῦς διέδραμε τῆς ἐκκλησίας Pyrrh. 13. – Aor. διέθρεξα Call. lav.Pall. 23.

1. to run across or over the sea, (Odyssey by Homer)
2. metaphorically to run through , τὸν βίον, τὸν λόγον (Plato Philosophus)
3. absolute to run about , Lat. discurrere, (Aristophanes Comicus)
4. δ. μέχρι to penetrate to, (Plutarch) (ML)