δια·τρέπω (f. -τρέψω ; ao. pass. διετράπην [ᾰ]) :
      1 détourner d’un projet, dissuader : τινὰ τοῦ μή, POL. 5, 4, 10, détourner qqn de ; au pass. être dissuadé, d’où abandonner un projet, DÉM. 798, 20 ;
      2 détourner par la honte ou la crainte, d’où au pass. διατραπῆναι, se détourner par confusion, se troubler devant, acc. EPICT. (STOB. Fl. 46, 86) ; ou abs. se troubler, être troublé, POL. 3, 86, 6, etc.

fut. -τρέψω Plb. 2.47.8: — turn away, deter from a thing, δ. τινὰ τοῦ μὴ… Id. 5.44.10; τινά τινος Plu. 2.87f; τινὰ πρὸς τὸ μὴ ἀπολιπεῖν Arr. Epict. 1.6.10; — Pass., fut. διατραπήσομαι Epicur. (v. infr.), etc. ; aor. διετράπην [α] D. 25.95, etc. :
turn aside from one΄s purpose, Epicur. p. xxviii U. ; to be confounded or perplexed, Hp. Epid. 5.81, D. l.c., Plb. 3.86.6, al. ; ὑπὸ παντὸς δ. καὶ διαρρεῖν D.Chr. 66.19; c. acc., to be overawed by, ὄχλον…, Epict. Gnom. 65; avoid, refuse to face, τινάς Plu. 2.532e, etc.
pervert, Critias Fr. 22 D.
overthrow, do away with, ὅρους S.E. P. 2.212; — Pass., ib. 194, al.

umwenden u. dadurch von etwas abwenden, von seinem Vorsatz abbringen ; μηδὲ πώποθ' ὑπεῖξε μηδὲ διετράπη Dem. 25.95 ; öfter Pol., z.B. 2.47.8, τοὺς νεανίσκους τοῦ μὴ τελεσιουργῆσαι 5.4.10, u. Sp. – Pass., wie oben bei Dem., seinen Vorsatz ändern u. übh. sich schämen ; DS. 17.114 ; Plut. öfter ; bestürzt werden, Pol. 3.86.6 u. öfter ; διατετράφθαι 3.108.3 ; τινά, sich vor Jem. scheuen, Epict. Stob. Flor. 46.86 ; vgl. Plut. Aem. 20.

to turn away from a thing:—;Pass. with future middle, aorist2 middle -ετραπόμην and passive -ετράπην [ ᾶ], to be turned from one's purpose, to be perplexed , (Demosthenes Orator) (ML)