δια·τείνω (f. -τενῶ, etc.) :
   I tr.
      1 (διά avec idée de écartement) distendre : διατεινόμεναι φλέϐες, GAL. veines distendues, gonflées ;
      2 (διά avec idée de continuité) tendre jusqu’au bout : τὰς χεῖρας ἐπί τι, XÉN. Cyr. 1, 3, 4, allonger les mains vers qqe ch. ; avec πρός et l’acc. ARSTT. H.A. 9, 39, 3 ;
      3 (διά, avec idée de effort) δ. τόξον, HDT. 3, 35, tendre un arc avec force ;
   II intr. (en ce sens, plus us. au moy. chez les Att.) :
      1 tendre vers, poursuivre sa route, pousser : πρός τι, POL. 5, 86, 4 ; DS. 12, 70, vers qqe ch. ;
      2 s’étendre, se prolonger : ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἕως εἰς, POL. 3, 37, 9, de la mer jusqu’à, etc. ; fig. δ. πρός τινα, POL. 8, 31, 6, s’étendre jusqu’à qqn, càd. concerner qqn, en parl. d’un événement ; δ. πρός τι, POL. 9, 5, 4, s’étendre jusqu’à qqe ch., càd. concerner qqe ch. ; avec idée de temps : δ. διὰ παντὸς τοῦ βίου, ARSTT. Nic. 10, 1, 11, se prolonger durant toute la vie ; πρὸς τὸν Σκιπίωνα, PLUT. Cato ma. 15, jusqu’au temps de Scipion ;

Moy. (f. -τενοῦμαι, ao. διετεινάμην) :
   I tr. tendre (pour soi ou qqe ch. à soi) : τόξον, HDT. 4, 9, tendre son arc ; τὰ παλτὰ, τὰ τόξα, XÉN. Cyr. 1, 4, 23, tenir en arrêt ses javelots, ses arcs, en parl. d’une troupe ;
   II intr.
      1 s’étendre, ANAXANDR. (Com. fr. 3, 185) ;
      2 se tendre, se raidir : τί οὖν διετεινάμην οὑτωσὶ σφοδρά ; DÉM. 275, 8, pourquoi donc me suis-je raidi si vivement ? p. suite, faire effort : διατεινάμενον φεύγειν, XÉN. Mem. 4, 2, 23 ; θεῖν διατεταμένους, PLAT. Rsp. 474 a, fuir, courir de toutes ses forces ; δ. πρός τι, XÉN. Mem. 3, 7, 9, tendre de tous ses efforts vers qqe ch. ; avec un inf. δ. πράττειν, ARSTT. Nic. 9, 8, 7, s’efforcer de faire, etc. ;
      3 se tendre jusqu’au bout, d’où maintenir obstinément (son opinion), soutenir énergiquement : τι, ATT., qqe ch. ; δ. ὡς ou ὅτι, PLAT. Soph. 247 c ; TH. C.P. 4, 6, 1, etc. soutenir énergiquement que.

stretch to the uttermost, δ. τὸ τόξον Hdt. 3.35; keep stretched out, τὴν χεῖρα Hp. Fract. 8; δ. τὰς χεῖρας ἐπί τι X. Cyr. 1.3.4; ἀράχνιον δ. πρὸς τὰ πέρατα Arist. HA 623a9; τινὰ ὑπὲρ λεχέων AP 5.54 (Diosc.); — Pass., extend, μία ἰδέα πάντῃ διατεταμένη Pl. Sph. 253d. intr., extend, Diog. Apoll. 6; διὰ παντὸς τοῦ βίου Arist. EN 1172a23; καθ’ ἅπαν τὸ σῶμα Id. HA 503b21; κατὰ τὸ συνεχὲς ἕως εἰς… Plb. 3.37.9; to continue, γένος διέτεινε λαμπρόν Plu. Marc.. 30. δ. εἰς, ποτί τι, extend or relate to, concern, SIG 569.11, 38 (Halasarna, iii BC), cf. Plb. 8.29.6; πρὸς τὰ ὅλα Id. 9.5.4.
reach, arrive at, extend as far as, πρός… Epicur. Ep. 1 p. 13U., Plb. 5.86.4, D.S. 12.70, etc. ; live until the time of, εἴς τινα Plu. Cat. Ma. 15. Med. and Pass., exert oneself, τί οὖν… διετεινάμην οὑτωσὶ σφοδρῶς; D. 18.142; διατεινάμενος φεύγειν at full speed, X. Mem. 4.2.23; θεῖν διατεταμένους Pl. R. 474a; ἰέναι ib. 501c; πὺξ διατεινάμενος Theoc. 22.67; strain, exert the voice, Arist. Pol. 1336a39; διατείνεσθαι πρός τι exert oneself for a purpose, X. Mem. 3.7.9; διετείναντο αὐτὸν μὴ εἰσελθεῖν prevented him from going in, Antipho 5.46; δ. τὰ κάλλιστα πράττειν Arist. EN 1169a9.
maintain earnestly, contend, δ. ὡς… maintain stoutly that…, Pl. Sph. 247c, Thphr. HP 3.18.7, CP 4.6.1, etc.
oppose, opp. συναποφήνασθαι, Gal. 4.759; πρός τινα ib. 773. in strict sense of Med., stretch oneself, Anaxan dr. 41.67.
to stretch out for oneself or what is one΄s own, δ. τὸ τόξον Hdt. 4.9; τὰ βέλεα ὡς ἀπήσοντες to have their lances poised as if they were about to throw, Id. 9.18; διατεινάμενοι οἱ μὲν τὰ παλτὰ οἱ δὲ τὰ τόξα X. Cyr. 1.4.23; διατεταμένοι τὰς μάστιγας Plb. 15.28.2.

(τείνω),
1) ausspannen, ausstrecken ; τὰς χεῖρας ἐπὶ τὰ λεκάνια Xen. Cyr. 1.3.4 ; τινὰ ὑπὲρ λεχέων Sosip. 2 (V.55); gew. intrans.:
   a) sich (durch etwas ganz) hin erstrecken ; διατείνει ταῦτα διὰ παντὸς τοῦ βίου Arist. Nicom. 10.1 ; ἐπὶ πολύ 4.1 ; καθ' ἅπαν σῶμα H.A. 2.11 ; τὰ ὄρη διατείνει ἀπὸ τῆς θαλάττης εἰς τὴν κ. τ. λ. Pol. 3.37.9, u. öfter ; Plat. Soph. 253d so pass., μία ἰδέα πάντη διατεταμένη ; dah. πρός τι, sich worauf beziehen, angehen, Pol. 8.31.6 ; πρὸς οὐδὲν ἔτι διατείνει, ist nichts mehr nütze, 30.12.2, u. so Sp.; auch εἴς τι, Plut. adv. Stoic. 21 ; διέτεινε πρὸς τὸν Σκιπίωνα, er reichte bis zum Scipio, lebte noch zur Zeit des Sc., Plut. Cat. mai. 15.
   b) so daß man ὁδόν ergänzen kann, hingelangen, ankommen ; πρός od. εἴς τι, Pol. 5.86.4 ; DS. 12.70 u. öfter.
2) Im guten Atticismus nur med., sich anspannen, anstrengen ; ποιεῖν Arist. Nic. 9.8 ; πρός τι, Xen. Mem. 3.7.9 ; σφοδρῶς Dem. 18.142, d.i. nachdrücklich behaupten, VLL διαβεβαιοῦσθαι ; mit folgdm acc. c. inf., Antiph. 5.46, Harp. διὰ συντόνου σπουδῆς ἀπηρνήσαντο. bes. perf. pass., διατεταμένος, aus Leibeskräften, Plat. Rep. V.474a, VI.501c ; δεῖ διατειναμένους φεύγειν Xen. Mem. 4.2.23. – Her. vrbdt 9.18 διετείνοντο τὰ βέλεα, sie hielten die Geschosse gespannt ; dah. διατεινάμενον στῆναι, schußfertig stehen, Xen. Cyr. 1.4.23, τὰ παλτά, τὰ τόξα, u. so Sp. τὰς μάστιγας, die Geißeln aufheben, Pol. 15.28.

1. to stretch to the uttermost , τόξον (Herdotus Historicus): to stretch out , τὰς χεῖρας (Xenophon Historicus)
2. intransitive to extend, continue , (Aristotle Philosopher)
3. Mid. and Pass. to exert oneself , (Xenophon Historicus), etc.; διατεινάμενος at full speed , (Xenophon Historicus); with all one's force , Theocr.; διατείνεσθαι πρός τι to exert oneself for a purpose, (Xenophon Historicus)
4. to maintain earnestly, contend for , τι (Demosthenes Orator)
5. in strict sense of Mid. to stretch out for oneself , δ. τὰ βέλεα to have their lances poised , Hdt.; δ. τὸ τόξον to have one's bow strung , (Herdotus Historicus) (ML)