'δια·τίθημι (f. διαθήσω, ao.2 διέθην, etc.) :
      1 disposer çà et là, distribuer, répartir : δ. τὸ μὲν ἐπὶ δεξιά, τὸ δ' ἐν ἀριστερά, HDT. 7, 39, placer une moitié (du corps d’un enfant) à droite (d’une route), l’autre moitié à gauche, δ. οἶνον εἰς ὀστράκια, ARSTT. H.A. 8, 4, 3, distribuer le vin dans des coquilles ;
      2 p. suite, disposer, organiser, régler, en gén. θεοὶ διέθεσαν τὰ ὄντα, XÉN. Mem. 2, 1, 27, les dieux ont disposé ou réglé ce qui est, càd. toute chose ; δ. ἀγῶνας, XÉN. Hell. 6, 4, 30, instituer des concours ; particul. disposer en détail, d’où mettre en ordre (un récit, une description, etc.), d’où exposer, raconter, décrire, STR. 9 ; en parl. de rhapsodes, d’orateurs, réciter, déclamer, etc. PLAT. Charm. 162 d, Leg. 658 d ;
      3 traiter bien ou mal : δ. τὰ τοῦ πολέμου κράτιστα, THC. 6, 15, mener la guerre pour le mieux ; δ. πρᾶγμα κακῶς, DÉM. 369, 13, mal conduire une affaire ; avec un rég. de pers. δ. τινὰ ἀνηκέστως, HDT. 3, 155, traiter qqn avec barbarie ; ἀπόρως διατεθείς, LYS. 151, 24, réduit au dénûment ; ἀθλίως διατίθεσθαι, PLAT. Criti. 121 b, être dans une situation malheureuse ;
      4 disposer bien ou mal, mettre dans telle ou telle disposition d’esprit ou de corps : δ. τινὰ ἀπίστως πρός τινα, DÉM. 463, 19, disposer qqn à la défiance pour un autre ; δ. τὸν ἀκροατήν πως, ARSTT. Rhet. 1, 2, 3, mettre l’auditeur dans qqe disposition d’esprit : οὕτω δ. τινὰ ὥστε, ISOCR. 98 a, mettre qqn dans une telle disposition d’esprit ou de caractère que, etc. ; au pass. être disposé de telle ou telle façon, être dans telle ou telle disposition d’esprit : πρός τινα, PLAT. Theæt. 151 c, à l’égard de qqn ; avec un adv. δυσκόλως διατίθεσθαι πρός τινα, ISOCR. 161 e, avoir pour qqn des dispositions malveillantes ; avec un acc. déterminat. δ. τὸν εἰρημένον τρόπον, ARSTT. Pol. 5, 2, 4, être disposé de la façon qu’on a dite (en ce sens on emploie souv. διάκειμαι, v. ce mot) ; t. de gr. au pass. être employé passivement, être passif, en parl. de verbes, DYSC. Synt. 12, 13 ;

Moy. (f. διαθήσομαι, ao.2 διεθέμην, etc.) disposer soi-même ou pour soi, d’où :
      1 exposer en détail : λόγους, POL. 3, 108, 2 ; DS. 12, 17, débiter des discours ; πολὺν ἔπαινόν τινος, DH. 3, 17, faire tout au long un grand éloge de qqn ;
      2 disposer, régler : νόμους, PLAT. Leg. 834 a, rédiger des lois ; διαθήκην τινί, AR. Av. 440, ou πρός τινα, NT. Ap. 3, 25, régler une convention avec qqn ; ἔριν συμφερόντως, XÉN. Mem. 2, 6, 23, arranger un différend pour le bien commun des parties ; en parl. d’affaires, disposer (d’une propriété, d’un bien, etc.), d’où vendre ou échanger, XÉN. An. 7, 3, 10 ; PLAT. Leg. 849 d, etc. ; δ. φόρτον, HDT. 1, 1 et 194, mettre sa cargaison en vente ; δ. τι τριπλασίας τιμῆς, DÉM. 1048, 25, vendre qqe ch. trois fois plus cher ; διατίθεσθαι τὴν θυγατέρα, XÉN. Cyr. 5, 2, 7, régler la situation de sa fille, càd. l’établir ; particul. disposer par testament : δ. διαθήκας, LYS. 155, 23, régler ses dispositions par testament ; δ. τὰ ἑαυτοῦ, PLAT. Leg. 922 e, etc. disposer de ses biens par testament ; δ. τὴν οὐσίαν τινί, IS. 63, 5, céder par testament sa fortune à qqn ; ἀποθανεῖν μὴ διαθέμενον, ARSTT. Pol. 2, 9, 15, mourir intestat ; ὁ διαθέμενος, NT. Hebr. 9, 16, celui qui a testé.'

3 pl. impf. διετίθουν Antipho Trag. 1: — arrange each in their several places, distribute, τὰ κρέα, in sacrificing, Hdt. 1.132; τὸ μὲν ἐπὶ δεξιά, τὸ δ’ ἐπ’ ἀριστερά Id. 7.39; ᾗπερ οἱ θεοὶ διέθεσαν τὰ ὄντα X. Mem. 2.1.27; δ. οἶνον εἰς ὀστράκια Arist. HA 594a11.
manage well or ill, usu. with Adv., κράτιστα δ. τὰ τοῦ πολέμου Th. 6.15; καλὸν πρᾶγμα κακῶς δ. D. 19.88; of persons, δ. ἑωυτὸν ἀνηκέστως treat himself barbarously, Hdt. 3.155; — Pass., οὐ ῥᾳδίως διετέθη he was not very gently handled, Th. 6.57; ἀπόρως διατεθέντας reduced to helplessness, Lys. 18.23; ἀθλίως διατιθέμενος Pl. Criti. 121b; σῶμα διατεθειμένῳ κακῶς Men. 591. c. acc. pers., with Advbs., dispose one so or so, ὅταν οὕτω διαθῇς τοὺς Ἕλληνας Isoc. 5.80; οὕτω διαθεὶς… τὰς πόλεις πρὸς ἀλλήλας D. 18.168; δ. τινὰς ἀπίστως πρὸς ἡμᾶς αὐτούς Id. 20.22; τὸν ἀκροατὴν δ. πως Arist. Rh. 1356a3; — Pass., to be disposed in a certain manner, πρός τινα Pl. Tht. 151c, Isoc. 8.14; οἰκειότερον διατεθῆναί τινι Id. 12.160; τὸν εἰρημένον τρόπον Arist. Pol. 1302a35; ἐρωτικῶς δ., of animals, Pl. Smp. 207c, cf. Longus 1.15 (διάκειμαι is more usu. as Pass. in this sense).
set forth, of speakers, minstrels, etc., recite, κακῶς ποιήματα Pl. Chrm. 162d, cf. Lg. 658d; cf. B. 6.
describe, Str. 1.1.16, etc. Med., arrange as one likes, dispose of, τὴν θυγατέρα X. Cyr. 5.2.7; τὰ σώματα ἐπονειδίστως δ. Isoc. 12.140; οὔθ’ ὅσ’ ἂν πορίσωσι… ταῦτ’ ἔχοντες διαθέσθαι D. 2.16; εἰς καλὸν δ. τὰ πεπραγμένα Luc. Hist. Conscr. 51, cf. Merc. Cond. 25; spend, δ. τὰς οὐσίας εἴς τι Plb. 20.6.5; metaph, τὸ πλεῖον τῆς ὀργῆς εἴς τινα Id. 16.1.2.
dispose of one΄s property, devise it by will, Is. 3.68; τὴν οὐσίαν ἑτέρῳ Id. 7.1; δ. διαθήκας, διαθήκην, make a will, Lys. 19.39, Pl. Lg. 922c; abs., ibid., Lys. 6.41; κἂν ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος intestate, Arist. Pol. 1270a28; ὁ δ.
the testator, Ep. Hebr. 9.16.
dispose of merchandise, φόρτον Hdt. 1.1, 194, cf. X. An. 7.3.10, Ath. 2.11; τισί Pl. Lg. 849d; ἔλαιον καὶ κίκι PRev. Laws 48.4 (iii BC); δ. τὴν ὥραν καὶ τὴν σοφίαν X. Mem. 1.6.13; δ. τι τριπλασίας τιμῆς ἢ πρότερον D. 42.31.
arrange or settle mutually, δ. διαθήκην τινί make a covenant with one, Ar. Av. 439; δ. διαθήκην πρός τινα Act. Ap. 3.25; ἔριν δ. ἀλλήλοις settle a quarrel, X. Mem. 2.6.23; ὡμολόγησαν καὶ διέθεντο ὀφείλειν IG 12(7).67.58 (Amorgos).
compose, make, νόμους Pl. Lg. 834a.
set forth, recite, λόγους, δημηγορίαν, etc., Plb. 3.108.2, D.H. 11.7, cf. D.S. 12.17; πολλοὺς ἐπαίνους τινῶν D.H. 3.17; δ. ῥῆσιν ἐφ’ ἑαυτοῦ Luc. Herm. 1.
Gramm., διατιθέναι and -τίθεσθαι to act and be acted upon, A.D. Synt. 12.15; τὸ διατιθέν and τὸ διατιθέμενον subject and object, ib. 127.22.

(τίθημι),
1) auseinander stellen, legen ; τὸ μὲν ἐπὶ δεξιά, τὸ δὲ ἐπ' ἀριστερά. Her. 7.39 ; dah. = gehörig verteilen, anordnen ; τὰ τοῦ πολέμου Thuc. 6.15 ; θεοὶ διέθεσαν τὰ ὄντα Xen, Mem. 2.1.27 ; bes. ἀγῶνας, πανήγυριν, Hell. 6.4, 30, 7.4.29 ; Sp. – Von Schauspielern u. Rhapsoden, vortragen ; τὰ ποιήματα Plat. Charm. 162d ; Legg. II.658d. Anders Plut. Lucull. 1, διατιθέναι καὶ συντάττεσθαι τὴν ἱστορίαν ; u. geradezu = beschreiben, Strab. I.9 u. öfter.
2) in einen Zustand versetzen, c. adv.; ἀπόρως τινά, Lys. 13.11 ; ὧδε ἀνηκέστως, Her. 3.155 ; τὸ λουτρὸν ὡς διέθηκέ με Ath. I.18c ; οὕτως αὐτοὺς διέθεμεν, ὥστε Isocr. 4.117 ; ἀνόμως τὴν πόλιν ibd. 113 ; ἀπίστως τινά, mißtrauisch machen, Dem. Lept. 22 ; Xen. Hell. 5.1.4 u. A.; τὸ αὐτὸ τοῦτο, in denselben Zustand, Luc. Nigr. 38 ; also sowohl von äußeren Zuständen, Jemanden übel zurichten, als von Gemütsstimmungen, Jemanden so stimmen. – So auch pass., δεινῶς διετέθη Lys. 3.27 ; εὐμενῶς διατεθῆναι πρός τινα, mild gegen ihn gestimmt worden sein, Isocr. 4.28 ; 43 ; οὕτω διετέθην Plat. Euthyd. 303b ; Theaet. 151c ; τῷ τὸ σῶμα διατεθειμένῳ κακῶς Men. Stob. Flor. 93.14 ; vgl. διάκειμαι. Auch Sp.; πῶς οἴει τὴν ψυχὴν διατεθεῖσθαι Luc. Nigr. 24 ; ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη, wurde in sie verliebt, Long. 1.15 ; vgl. Plat. symp. 207c.
Med., sein Eigentum anordnen, darüber verfügen ;
   a) bes. durch ein Testament, διαθήκας, Isae. 1.3, 20 ; τὰ ἑαυτοῦ 6.5 ; Plat. Legg. XI.922e ; μὴ διαθέμενος, ohne Testament, Isae. 7.19 ; Arist. Pol. 2.9 ; oft bei Rednern, τὴν οὐσίαν τινί, vermachen, Isae.
   b) über etwas wie sein Eigentum verfügen, τὴν θυγατέρα ἰπιτρέπω διαθέσθαι ὅπως ἂν σὺ βούλῃ Xen. Cyr. 5.2.7.
   c) Waren ausstellen, verkaufen, absetzen ; φόρτον Her. 1.1, 194 ; Dem. 2.16, Schol. διαπιπράσκειν ; vgl. Isocr. 4.42 ; Xen. An. 7.3.10 ; Pol. 14.7.
   d) übh. = anordnen ; τὴν ἀποδημίαν Andoc. 4.30 ; λόγους, Reden halten, Pol. 3.108.2 ; DS. 12.17 ; δημηγορίαν Dion.Hal. 11.7 ; ἔπαινόν τινος 3.17, u. ä. Sp.; διαθήκην, τινί, einen Vertrag schließen, Ar. Av. 439 ; τὴν σχολήν, seine Muße anwenden, εἰς καλόν, Luc. merc.cond. 25, wie τὴν ὥραν καλόν Xen. Mem. 1.6.13 ; τὴν διατριβήν Philops. 29, u. a.Sp.; – ἔριν, Streit beilegen, Xen. Mem. 2.6.23.

δια-τίθημι
[in LXX chiefly for כָּרַת, freq. δ. διαθήκην (כָּרַת) ;]
to place separately, arrange, dispose. Mid, only in NT;
__1. (a) in general, to dispose of; with dative of person(s), to assign to one, Luk.22:29;
__(b) to dispose of by a will, make a testament (in cl., δ. διαθήκην also in this sense): Heb.9:16-17 (but cf. R, mg., and see: διαθήκη).
__2. δ. διαθήκην, to make a covenant (Aristoph.): with dative of person(s), Heb.8:10 (LXX); before πρ, with accusative of person(s), Act.3:25, Heb.10:16' (LXX) (cf. ἀντι-διατίθημι).†
(AS)