δια·στέλλω (f. -στελῶ, ao. διέστειλα, pf. διέσταλκα ; pass. f. διασταλήσομαι, ao.2 διεστάλην) :
   I tr.
      1 séparer, écarter : δίχα, PLAT. Pol. 265 e, séparer en deux ; τὸν ἀέρα ταῖς πτέρυξιν, ARSTT. Inc. an. 15, 7, fendre l’air de ses ailes ; τι τοῖς ὄνυξι, PLUT. Thes. 36, déchirer ou fouiller qqe ch. avec ses serres, en parl. d’un aigle ;
      2 t. de gr. séparer par un signe de ponctuation, GRAMM. ;
      3 dilater, ARSTT. Aud. 7 ; au pass. p. opp. à συστέλλεσθαι, GAL. 8, 95, etc. ;
      4 épancher, ARSTT. Probl. 9, 14 ;
      5 fig. distinguer, définir, acc. PLAT. Euthyd. 295 d ;
      6 donner des ordres précis : τινὶ περί τινος, DS. Exc. 2, 619, à qqn au sujet de qqe ch. ;
   II intr. se séparer de, être en désaccord : πρός τινα, POL. 18, 30, 11, avec qqn ;

Moy. :
      1 déterminer, acc. PLAT. Rsp. 535 b ; d’où définir : περί τινος, ARSTT. Pol. 2, 8, 17, donner des explications précises sur qqe ch. ;
      2 donner des ordres précis, d’où en gén. commander, prescrire : τί τινι, NT. Marc. 5, 43, qqe ch. à qqn ; abs. δ. τινι, NT. Ap. 15, 24, donner un ordre à qqn ; δ. τινι ἵνα, etc. NT. Matth. 16, 20 ; Marc. 9, 9, ordonner ou recommander à qqn de, etc.

put asunder, expand, separate, συνεσταλμένα δ. Hp. Off. 11; τὸν ἀέρα ταῖς πτέρυξιν Arist. IA 713a12; τινὰς ξίφει J. BJ 5.2.2; δ. τι ταῖς ὄνυξι to tear it open, Plu. Thes. 36; — Pass., to be dilated, of the lungs or heart, Arist. Aud. 800b2, Gal. 2.657, al. ; διασταλέντα τὰ ὑγρά being dispersed, Arist. Pr. 891a2; διασταλήτω πᾶσα σκοτία let all darkness be dispelled, PMagPar. 1.2472.
divide, δίχα Pl. Plt. 265e; distinguish, τοὺς Τρῶας τῶν Δαρδάνων Sch. Il. Oxy. 1086.115; τῷ τόνῳ POxy. 1012 Fr. 16.5 (Pass.).
define precisely, τὰ λεγόμενα Pl. Euthd. 295d, cf. Arist. Top. 134b22, Phld. Rh. 1.50S. ; intr., ὅρασις διαστέλλουσα distinct vision, LXX 1 Ki. 3.1; also, to be distinctive, opp. ἀπόλυτον εἶναι, A.D. Pron. 39.1; — Med., δ. περί τινος Arist. Pol. 1268b32, Phld. D. 3 Fr. 8; c. acc., Pl. R. 535b; — Pass., διεσταλμένος definite, determinate, A.D. Synt. 37.7, al.
command expressly, give express orders, ῥητῶς ὑπέρ τινος Plb. 3.23.5; ἐπιτακτικῶς δ. περί τινων D.S. 28.15; — Med., LXX Jd. 1.19, al., PHal. 7.6 (iii BC), Ev. Marc. 5.43, etc.
pronounce, χείλεσι LXX Le. 5.4.
give orders in writing, UPZ 111.6 (ii BC); — more freq. in Med., ib. 11.23 (ii BC), al.
pay, render, esp. in kind, POxy. 88.5 (ii AD), al. ; make an order for payment, Ostr. 1164 (ii/iii AD); discharge a vow, LXX Le. 22.21.
set apart, τινὰ ἑαυτῷ ib. 3 Ki. 8.53; τὴν ἱερὰν γῆν PRev. Laws 36.7 (iii BC), cf. PTeb. 74.2 (ii BC). intr., differ, πρός τινα Plb. 18.47.11.

auseinander ziehen, trennen ; δίχα δ., Plat. Polit. 265e ; τὸ στόμα, öffnen, Luc.; τόπον τοῖς ὄνυξι, d.i. aufkratzen, Plut. Thes. 36 ; auch intr., uneins sein, πρός τινα, Pol. 18.30.11 ; dah. = unterscheiden ; vom Setzen der Interpunktionszeichen, Gramm.; bestimmen, LXX. – Med., urteilen u. genau bestimmen ; Plat. Rep. VII.535b ; Arist. Pol. 2.8 ; Pol. 12.16.7 u. öfter ; ὑπέρ τινος ῥητῶς, 3.23.5. – Im NT = befehlen ; τὸ διαστελλόμενον, der Befehl.

δια-στελλω
[in LXX for בָּדַל hi. (Deu.10:8, al.), זְהַר hi. (Eze.3:18-19, al.), and 19 other words]
__1. to divide, distinguish, define.
__2. to command, charge expressly: pass., τὸ διαστελλόμενον, Heb.12:20. Mid., in late Gk. with same sense (so Ez, l.with; and al. in LXX; MM, see word); a. dative of person(s), Mrk.8:15, Act.15:24; before ἵνα, Mat.16:20, Mrk.5:43 7:36 9:9.†
(AS)