GRC
διαρρήγνυμι
JSON
Bailly
δια·ρρήγνυμι (f. διαρρήξω, etc.) :
1 mettre en pièces, faire éclater : διερρωγυῖαι χορδαί, PLAT. Phæd. 86 a, cordes brisées ; διερρωγὼς χιτών, PLUT. M. 82 b, tunique crevée ; au pass. (ao.2 διερράγην) être mis en pièces, d’où se rompre, éclater, fig. éclater ou crever (d’avoir trop mangé) XÉN. Cyr. 8, 2, 21 ; éclater (de colère, de jalousie, etc.) AR. Eq. 340 ; Vesp. 162 ; DÉM. 232, 12 ; etc. ; dans les imprécations, διαρραγείης, AR. Av. 2 ; Pl. 279, puisses-tu crever ! ;
2 briser en perçant : πλευρὰν δ. φασγάνῳ, SOPH. Aj. 834, percer le flanc d’un glaive.
1 mettre en pièces, faire éclater : διερρωγυῖαι χορδαί, PLAT. Phæd. 86 a, cordes brisées ; διερρωγὼς χιτών, PLUT. M. 82 b, tunique crevée ; au pass. (ao.2 διερράγην) être mis en pièces, d’où se rompre, éclater, fig. éclater ou crever (d’avoir trop mangé) XÉN. Cyr. 8, 2, 21 ; éclater (de colère, de jalousie, etc.) AR. Eq. 340 ; Vesp. 162 ; DÉM. 232, 12 ; etc. ; dans les imprécations, διαρραγείης, AR. Av. 2 ; Pl. 279, puisses-tu crever ! ;
2 briser en perçant : πλευρὰν δ. φασγάνῳ, SOPH. Aj. 834, percer le flanc d’un glaive.
➳ Pf. διέρρωγα, au sens intr. (v. ci-dessus) ; dans une inscr. att. part. pf. fém. διερρωγύας (pour -υίας) CIA. 2, add. 834, c, 40 (après 329 av. J.C.). Ao.2 pass. διερράγην, AR. DÉM. ll. cc.
Étym. cf. διαρρήσσω.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
break through, Hom. only in Med., διά τε ῥήξασθαι ἐπάλξεις Il. 12.308; διαρρήξασα χαλινόν having broken the bridle asunder, Thgn. 259; μόγις ἂν… διαρρήξειας [τὴν κεφαλήν] Hdt. 3.12; πλευρὰν διαρρήξαντα… φασγάνῳ having cloven it, S. Aj. 834; δ. τὰς χορδάς Pl. Phd. 86a; — Pass., burst, as with eating, X. Cyr. 8.2.21, Anaxil. 25, Phoenicid. 3, etc. ; δ. μυρίων ἀγαθῶν Men. 10D. ; with passion, διαρραγήσομαι Ar. Eq. 340; ὑπὸ φθόνου Luc. Tim. 40; οὐδ’ ἂν σὺ διαρραγῇς ψευδόμενος D. 18.21, cf. 87; διαρραγείης, as a curse, ΄split you!΄ Ar. Av. 2, etc. ; pf. διέρρωγα to be broken or torn, διερρωγυιῶν τῶν χορδῶν Pl. Phd. l.c. ; ἀκεσαμένη τὸ διερρωγός Arist. HA 623a18; ὑπόδημα δ. Plu. 2.82b; later pf. part. Pass. διερρηγμένος Jul. Or. 2.64c.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
[ῡ], (ῥήγνυμι), durchreißen, zersprengen ; Homer in tmesi Il. 12.308 τεῖχος ἐπαΐξαι διά τε ῥήξασθαι ἐπάλξεις ; vgl. διαρρήσσω ; – πλευρὰν φασγάνῳ, Soph. Aj. 834 ; χορδάς, Plat. Phaed. 86a ; – Sp. – Pass., zerbersten, platzen, Xen. Cyr. 8.2.11 ; ὑπὸ φθόνου, Luc. Tim. 40 ; ψευδόμενος, Dem. 18.87 ; Ar. oft, z.B. διαρραγείης, Av. 2, Pl. 279 ; διαρραγήτω, Anaxil. Ath. X.416e ; διαρραγήσομαι, Alexis ib. VI.258e.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
TBESG
δια-ρήσσω (so WH, exc. Ac, l.with), δια-ρρήσσω
(poetic and late form of διαρρήγνυμι), [in LXX chiefly for קָרָא ;]
to break asunder, burst, rend: δεσμά, Luk.8:29; pass., δίκτυα, Luk.5:6; ἱμάτια, χιτῶνας, in grief or anger (as Gen.37:29, al.), Mat.26:65, Act.14:14, Mrk.14:63.†
(AS)
(poetic and late form of διαρρήγνυμι), [in LXX chiefly for קָרָא ;]
to break asunder, burst, rend: δεσμά, Luk.8:29; pass., δίκτυα, Luk.5:6; ἱμάτια, χιτῶνας, in grief or anger (as Gen.37:29, al.), Mat.26:65, Act.14:14, Mrk.14:63.†
(AS)
Translators Brief lexicon of Extended Strongs for Greek based on Abbot-Smith, A Manual Greek Lexicon of the New Testament (1922) (=AS), with corrections and adapted by Tyndale Scholars
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
