δια·πτοέω-οῶ, effrayer, épouvanter : τινα, OD. 18, 340, qqn ; particul. frapper de frayeur panique ; avec un suj. de chose, EUR. Bacch. 304 ; PLUT. Cleom. 5 ; THÉM. 257 b ; au pass. PLAT. Rsp. 336 d ; en parl. de chevaux, POL. 3, 51, 5.

➳ Épq. et ion. ao. 3 sg. διεπτοίησε, OD. l. c.

fut. -ήσω ; Ep. aor. διεπτοίησα : — scare away, startle and scatter, ἐπέεσσι διεπτοίησε γυναῖκας Od. 18.340; strike with panic, στρατὸν… φόβος διεπτόησε E. Ba. 304; with personal subject, Plu. Cleom. 5; τοὺς ἀντιπάλους Them. Or. 21.257b; — Pass., to be panicstricken, δείσαντες διεπτοήθημεν Pl. R. 336b, cf. Plu. Caes. 10, etc. ; of horses, Plb. 3.51.5. in Pass., = πτοέω II, διεπτόηντο ταῖς ὁρμαῖς πρὸς τὸς Τίτον Plu. Flam. 5.

poet. διαπτοιέω, auseinander scheuchen ; Hom. Od. 18.340 ἃς εἰπὼν ἐπέεσσι διεπτοίησε γυναῖκας ; Ap.Rh. 3.1345 ; φόβος στρατόν Eur. Bacch. 304 ; vgl. Plut. Cleom.5 ; δείσαντες διεπτοήθημεν Plat. Rep. I.336b ; διαπτοηθεῖεν von Pferden = scheu werden Pol. 3.51.