δι·απορέω-ῶ :
      1 être dans le besoin, ARSTT. Œc. 2, 39 ;
      2 être dans l’embarras, dans l’incertitude : περί τινος, POL. 4, 20, 2 ; ἐπί τινι, POL. 4, 71, 5, au sujet de qqe ch. ; avec un relat. τί χρὴ δρᾶν, PLAT. Leg. 777 c, sur ce qu’il faut faire ; au pass. impers. διαπορεῖται περί τινος, ARSTT. H.A. 9, 48, 6, une question se pose au sujet de qqe ch. ; τὸ διαπορούμενον, PLAT. Leg. 799 e, le point qui fait difficulté ;

Moy. se trouver dans l’embarras, dans l’incertitude, PLAT. Phædr. 237 a, etc. ; δ. τι περί τινος, PLAT. Soph. 217 a, éprouver qqe doute au sujet de qqe ch.

➳ Ao. pass. διεπορήθην, au sens moy. PLAT. Soph. 217 a ; pf. moy. διηπόρημαι ESCHN. 2, 148 Baiter-Sauppe.

to be quite at a loss, to be in doubt or difficulty, τί χρὴ δρᾶν Pl. Lg. 777c; ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσι Plb. 4.71.5; in aor. Pass., διηπορήθη Aeschin. 2.34; pf. Pass., διηπορημένος Plu. Alex. 25; — Med., δ. ὑπ’ αἰσχύνης Pl. Phdr. 237a.
to be in want, Arist. Oec. 1353a26.
go through all the ἀπορίαι, Id. Pol. 1276b36, al. ; but, commonly only a stronger form of ἀπορέω, raise an ἀπορία, start a difficulty, Id. EN 1096a11; ἔστι δὲ τοῖς εὐπορῆσαι βουλομένοις προὔργου τὸ διαπορῆσαι καλῶς Id. Metaph. 995a28; περί τινος Plb. 4.20.2, Phld. Sign. 21; εἰ… Epicur. Fr. 21; — Med., διαπορεῖσθαί τι περί τινος Pl. Sph. 217a; — Pass., to be matter of doubt or discussion, Pl. Sph. 250e, Arist. Metaph. 1086a19, al. ; τὸ διαπορούμενον Pl. Lg. 799e; τὸ διαπορεῖσθαι Arist. EN 1101a35; τὸ διαπορηθέν Id. Pol. 1282b8; impers., διαπορεῖται περί τινος a question arises about…, Id. HA 631b2.

1) durchaus in Verlegenheit sein, nicht wissen, τί δεῖ ποιεῖν Plat. Legg. VI.777c ; vgl. Pol. 7.11 ; ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσι 4.71 ; περί τινος, 4.20. Ebenso pass., eigtl. in Verlegenheit, Angst gesetzt werden, sein, τί περὶ αὐτῶν διαπορηθέντες ἂν λέγοιμεν Plat. Tim. 49d ; vgl. Soph. 217a ; φοβουμένη περὶ τῆς ἐμῆς σωτηρίας καὶ διηπορημένη Aesch. 2.148.
2) eine Untersuchung anstellen, διαπορῆσαι, πῶς λέγεται, Arist. Eth. Nic. 1.61, u. öfter, wie Plut.; τὸ διαπορούμενον, das Bezweifelte, Plat. Legg. VII.799e ; vgl. Soph. 250e ; Arist. H.A. 9.48.
3) Mangel haben, Arist. Oec. 2.38.

δι-απορέω, -ῶ
[in Sm.: Psa.77:5, Dan.2:1 * ;]
to be quite at a loss, be in great perplexity: absol., Act.2:12; before διὰ τό, with inf., Luk.9:7; περί, Act.5:24; ἐν ἑαυτῷ, Act.10:17.†
(AS)