δια·πιστεύω :
      1 tr. confier : τινί τι, ESCHN. 54, 39, qqe ch. à qqn ; abs. HDT. 4, 79 dout. ;
      2 intr. avoir confiance, se confier : τινὶ περί τινος, ESCHN. 26, 40, ou περί τι, ARSTT. P.A. 3, 10, à qqn pour qqe ch. ; d’où au pass. διεπιστεύετο, DÉM. 145, 3, on avait confiance en lui, il obtenait créance.

entrust to one in confidence, τινὶ τὴν πόλιν, τὴν δυναστείαν, Aeschin. 3.8, Plb. 5.40.7; τῷ θεῷ τὰν ὠνάν Rüsch Grammatik der delph. Inschr. p. 326 (ii BC); also δ. τινὶ περί τινος Aeschin. 1.188.
believe thoroughly, τι Arist. PA 673a17, cf. Max.Tyr. 10.7. c. dat., have confidence in, believe, PHib. 1.147 (iii BC); — Pass., to be trusted or believed, D. 10.51, Aen.Gaz. Thphr. p. 18B.

anvertrauen, τινί τι, Aesch. 3.8 ; Pol. 5.40.7 ; Zutrauen schenken, τινὶ περὶ τῶν μεγίστων, Aesch. 1.188 ; περί τι, Arist. part an. 3.10 ; auch pass., διεπιστεύετο, man schenkte ihm Zutrauen, im Ggstz von ἄπιστος ἦν, Dem. 10.51.