δια·περαιόω-ῶ :
      1 séparer, tirer, extraire : ξίφη κολεῶν, SOPH. Aj. 730, tirer des épées de leur fourreau ;
      2 transporter : στρατιώτας, PLUT. Syll. 27, des soldats (outre-mer) ; d’où au pass. être transporté de l’autre côté (d’un fleuve, de la mer) HDT. 8, 25 ; THC. 3, 33 ;
      3 traverser (une mer), d’où, au pass., avec le suj. du lieu qu’on traverse : τὸ πέλαγος διεπεραιώθη, PLUT. Demetr. 33, on traversa la mer ;

Moy. (ao. inf. -αιώσασθαι) traverser (la mer) PLAT. Ax. 370 b.

take across, ferry over, Plu. Sull. 27; — Pass., to be carried over, cross, ἐνθεῦτεν διαπεραιωθείς Hdt. 5.23; δ. τὸν ποταμόν Id. 2.124; ἐπεὶ πάντες διεπεπεραίωντο Th. 3.23; in aor. Med., Pl. Ax. 370b. κολεῶν διεπεραιώθη ξίφη swords were unshcathed, S. Aj. 730.

übersetzen, überfahren, τοὺς στρατιώτας Plut. Sull. 27. – Pass., auch mit intr. Bdtg, überfahren, Her. 8.25 ; Thuc. 8.33 ; übertr., ξίφη διεπεραιώθη κολεῶν, die Schwerter wurden aus den Scheiden gezogen, Soph. Aj. 730. – Med., διαπεραιώσασθαι πελάγη Plat. Ax. 370b.