δια·περαίνω :
      1 mener à terme : ὁδόν, PLAT. Leg. 625 b, arriver au terme d’un voyage ;
      2 exposer ou raconter jusqu’au bout, EUR. Andr. 333 ; PLAT. Phil. 47 b ;

Moy. mener à terme : λόγον, PLAT. Phædr. 263 e, son discours ; κρίσιν, EUR. Hel. 26, terminer un différend.

bring to a conclusion, λόγους E. Andr. 333; describe thoroughly, τι Pl. Phlb. 47b, etc. ; διαπέραινέ μοι tell me all, E. Andr. 1056; δ. ὁδόν Pl. Lg. 625b; — Med., μορφῆς διαπεράνασθαι κρίσιν to get the trial of beauty decided, E. Hel. 26; διαπεράνασθαι λόγον Pl. Phdr. 263e, etc. ; — Pass., Iamb. Myst. 7.4.
traverse, pass through, λοβόν Aret. SA 2.8 (cf. διαπεράω).

vollenden, endigen ; λόγους Eur. Andr. 333 ; Plat. Gorg. 510a u. öfter ; ἀπόκρισιν ibd. 451a ; ὁδόν Legg. I.625b ; bes. = vollständig erzählen, Eur. Andr. 1057 ; παθήματα Plat. Phil. 52b, u. öfter. Auch med., eben so, λόγον Plat. Phaedr. 263e, u. öfter ; σελήνη ἐν μηνὶ τὸν ἑαυτῆς διαπεραίνεται κύκλον Arist. mund. 6.