δια·πίπτω (ao.2 διέπεσον, etc.) :
   I (διά, çà et là) tomber çà et là :
      1 se disperser : ἐν τῇ μάχῃ, XÉN. Hell. 3, 2, 4, se disperser ou se dérober dans le combat ;
      2 se désagréger, se dissoudre, PLAT. Phæd. 80 c ; ARSTT. Meteor. 2, 7, 6 ; etc. ;
      3 se répandre de tous côtés : εἰς τὸ στράτευμα, PLUT. Galb. 22, dans l’armée, en parl. d’un bruit ;
   II (διά, à travers) tomber à travers, ARSTT. Cæl. 4, 6, 2 ; πρός τινα, XÉN. Hell. 4, 3, 18, se précipiter vers qqn ; εἰς τόπον, POL. 1, 34, 11, se précipiter dans un lieu ;
   III (διά, à l’encontre) manquer le but, échouer, AR. Eq. 695 ; δ. τινός, SOCR. Ep. 22 ; ou περί τινος, ARR. Epict. 2, 22, 36, échouer en qqe ch. ; avec un suj. de chose : τὸ συκοφάντημα αὐτῷ διέπιπτεν, ESCHN. 33, 19, sa délation n’avait aucun succès ; διαπεσούσης αὐτῷ τῆς ἐπιϐολῆς, POL. 5, 26, 6, son attaque ayant échoué ; cf. POL. 29, 10, 5 ; DH. 3, 28.

➳ Ao.1, 3 pl. διέπεσαν, PLUT. M. 303 d.

fall through, Arist. Cael. 313b1.
fall away, slip away, escape, ἐν τῇ μάχῃ X. HG 3.2.4; πρός τινα ib. 4.3.18; εἰς τὴν Ἀσπίδα Plb. 1.34.11, etc. of reports and rumours, spread abroad, εἰς τὰ στρατεύματα Plu. Galb. 22. of Time, elapse, Arist. Ath. 35.4.
fall asunder, crumble in pieces, διαπέσοιμι πανταχῇ Ar. Eq. 695, cf. Pl. Phd. 80c, Arist. Mete. 365b12; burst, of bubbles, Id. Pr. 936b5; rot, LXX Nu. 5.21; perish, διέπεσε πᾶσα γενεὰ ἀνδρῶν ib. De. 2.14; to be missing, lost, of moneys, etc., PEleph. 21.19 (iii BC), etc. ; of books, to be imperfect, J. AJ 12.2.4. of an intermittent pulse, Gal. 19.636. of things, turn out ill, be useless, τὸ συκοφάντημα διέπιπτεν αὐτῷ Aeschin. 2.39, cf. Plb. 5.26.16, PAmh. 2.33.26 (ii BC), etc. of persons, make mistakes, ἐν τοῖς σημαινομένοις Chrysipp. Stoic. 3.33, cf. Phld. Ir. p. 73 W. ; c. gen., fail of, miss, Epicur. Ep. 2 p. 43U., Phld. Rh. 1.49S. ; δ. περὶ τῆς δόξης Socr. Ep. 22; περὶ τῶν μεγίστων Arr. Epict. 2.22.36; abs., err, Phld. Ir. p. 91W. ; οὐ διαπεσούμεθα Iamb. in Nic. p. 63P. ; to be cheated, ἐν χρήσει νομίσματος Arr. Epict. 1.7.6. ἡ διαπίπτουσα or ὁ τόπος ὁ διαπίπτων, Tophet, LXX Je. 19.12, 13.

(πίπτω),
1) durchfallen, d.i.
   a) entkommen, ἐν τῇ μάχῃ, Xen. Hell. 3.2.3 ; πρὸς τοὺς ἑαυτῶν, sich durchschlagen zu den Ihrigen, 4.3.11, u. öfter ; Pol. 1.86.4 ; verloren gehen, z.B. von Büchern, Sp.
   b) sich in seinen Erwartungen betrügen, Unglück haben, Ar. Eq. 692 ; nach Suid. διαμαρτεῖν τῆς ἐλπίδος ; auch absol., sich irren, DL. 5.6 ; mißlingen, τὸ συκοφάντημα αὐτῷ διέπιπτεν Aesch. 2.39 ; τὰ κατὰ τὴν βοήθειαν διέπεσε τοῖς βασιλεῦσι Pol. 29.10 ; vgl. 5.26.6 ; τὸ βούλευμα, Dion.Hal. 3.28, u. a.Sp.; auch διαπίπτειν τῆς δόξης, um den Ruhm kommen, Aeschin. Ep. Socr. 22.
2) zerfallen, καὶ διαλύεσθαι Plat. Phaedr. 80c.
3) von einem Gerüchte, sich verbreiten, λόγου διαπεσόντος εἰς τὸ στράτευμα Plut. Galb. 22.

1. to fall away, slip away, escape , (Xenophon Historicus)
2. of reports and rumours, to spread abroad , (Xenophon Historicus)
3. to fall asunder, crumble in pieces , (Plato Philosophus)
4. to fail utterly, go quite wrong , (Aristophanes Comicus) (ML)