δια·μένω :
      1 rester jusqu’au bout, demeurer, persister : ἔν τινι, PLAT. Prot. 344 b ; ἐπί τινι, XÉN. Ap. 30 ; τινί, DS. 14, 48 ; ἐπί τινος, POL. 1, 18, 6, dans qqe état, dans qqe sentiment, etc. ; avec un part. διαμένω λέγων, DÉM. 107, 21, je persiste à dire ; avec un inf. DH. 1, 23 ; abs. ARSTT. H.A. 6, 16 ; POL. 3, 42, 9 ; 3, 55, 11 ; DS. 4, 16 ;
      2 rester ferme, se maintenir fermement, DÉM. 44, 10 ; 583, 27 ; d’où supporter patiemment, ISOCR. 169 d.

fut. -μενῶ Epich. [265] (prob.), Men. Epit. 513; aor. -έμεινα D. 4.15; pf. -μεμένηκα Plb. 3.55.1: — continue, persist, of disease, τοῖσι παιδίοισι Hp. Aph. 3.28; διαμένει ἔτι καὶ νῦν τοῖς βασιλεῦσιν ἡ πολυδωρία X. Cyr. 8.2.7; abs., keep, of seeds, Thphr. HP 7.5.5; persevere, ἐν τῇ ἕξει Pl. Prt. 344b; ἐπὶ τῇ διατριβῇ X. Ap. 30; δ. ἐν ἑαυτῷ maintain his purpose, Plb. 10.40.6; c. dat., τῇ φιλίᾳ D.S. 14.48 codd. ; abs., hold out, D. 21.216; δ. ὅως… Id. 4.15; παρθένος δ. D.S. 4.16; to last, remain, live on, Epich. l.c. ; endure, be strong, Isoc. 8.51; of form, colour, and the like, ταὐτὸν δ.
continue the same, be permanent, Alex. 34; χρῶμα διαμένον Nicol. 1.28, cf. Antiph. 232.2; c. part., δ. λέγων D. 8.71; δ. ὅμοιοι ὄντες Arist. EN 1159b8; c. inf., continue to…, D.H. 1.23.

(μένω), verbleiben, verweilen, ausdauern ; ἐν ταύτῃ τῇ ἕξει Plat. Prot. 844b u. sonst oft bei Att.; ἐπί τινι, bei etwas, Xen. Apol. 50 ; ἐπὶ τῶν αὐτῶν Pol. 1.18.6 ; ἐν ἑαυτῷ, bei sich, bei Vetstande bleiben, 10.40.6 ; τῇ φιλίᾳ, DS. 14.48 ; – c. partic., λέγων Dem. 8.71, wie διατελέω. – Uebh. = Bestand haben ; ἔτι καὶ νῦν, Xen. Cyr. 8.1.8 ; μέχρι νῦν Plut. Rom. 15.

δια-μένω
[in LXX for עמד, etc.;]
to remain, continue: Luk.1:22 22:28, Gal.2:5, Heb.1:11' (LXX), 2Pe.3:4.†
(AS)