δια·κωλύω, faire obstacle à, empêcher : τινά, THC. 8, 92 ; ARSTT. Nic. 8, 8, 5, faire obstacle à qqn ; τι, SOPH. O.C. 1771, empêcher qqe ch. ; τινὰ τῆς εἰσόδου δ. DS. 17, 40, interdire à qqn l’accès de qqe ch. ; τινά τινος, DS. 20, 79 et 94 ; τινά τι, PLAT. Ep. 315 d, empêcher qqn de faire qqe ch. ; δ. τινὰ μὴ ποιεῖν, HDT. 8, 144, empêcher qqn de faire (qqe ch.) ; δ. ποιεῖν, PLAT. Ap. 31 e ; EUR. Hec. 150, empêcher de faire (qqe ch.) ; au pass. être empêché, PLUT. M. 773 c ; avec l’inf. ANT. 121 fin ; avec un acc. neutre : ἃ διεκωλύθη, DÉM. 245, 12, ce qu’il a été empêché (de faire).

hinder, prevent, τινὰ μὴ ποιεῖν Hdt. 8.144, cf. Lys. 20.36; δ. σε ὀρφανὸν εἶναι E. Hec. 148; δ. τὰ ἱερὰ μὴ γίγνεσθαι Antipho 5.82; δ. ἄδικα γίγνεσθαι Pl. Ap. 31e; δ. τινά Th. 8.92, Ev. Matt. 3.14; δ. τινά τι (sc. ποιεῖν) Pl. Ep. 315d; δ. τινά τινος D.S. 20.79; δ. φόνον S. OC 1771 (lyr.); δ. τὸ πρᾶγμα Alc.Com. 3, cf. Arist. EN 1159b6; — Pass., Th. 1.101; διακωλυθεὶς τοῦ σκοποῦ τυχεῖν Antipho 3.2.7; ἂ διεκωλύθη (sc. ποιεῖν) D. 18.60.

verhindern, abhalten ; Soph. O.C. 1771 ; τινά, Thuc. 8.92 ; sequ. acc. c. inf., Plat. Apol. 31c u. Folgde ; ταῦτά σε, Plat. Ep. III.315d ; τινὰ τῆς εἰσόδου DS. 17.40.

δια-κωλεύω
[in LXX: Jdth.4:7 12:7 * ;]
to hinder, prevent: with accusative, Mat.3:14.†
(AS)