δια·κρούω :
   I heurter pour repousser, d’où :
      1 repousser, écarter : διακρουσθῆναι τῆς τιμωρίας, DÉM. 741, 24, être frustré de sa vengeance ;
      2 arrêter, empêcher : δ. ἑαυτόν, PLUT. M. 80 d, se créer à soi-même des embarras ;
   II heurter pour discerner, particul. frapper un vase pour l’éprouver par le son qu’il rend, LUC. Par. 4 ; fig. δ. οὐσίαν εἴτε ὑγιὲς εἴτε σαθρὸν φθέγγεται, PLAT. Theæt. 179 d, éprouver l’essence (des choses) pour savoir si elle est de bon aloi ou si elle sonne le fêlé (litt. le pourri) ;
   III frapper pour enfoncer (un coin) TH. C.P. 2, 15, 4 ;
   IV heurter de manière à produire un hiatus, p. ex. dans καὶ Ἀθηναίων, DH. 5, 167 Reiske ;

Moy. :
   I repousser, écarter : δεήσεις, PLUT. Cæs. 66, des demandes ;
   II particul. écarter de soi en éludant, d’où :
      1 se soustraire à, éviter : τι, PLUT. Nic. 6, qqe ch. ; particul. échapper à qqn (à un créancier, etc.) en opposant des délais ou des faux-fuyants, DÉM. 911, 8 ; abs. DÉM. 1266, 11 ; DH. 10, 17 ;
      2 tromper : τινα, HDT. 7, 168, qqn.

knock or drive through, ὅταν οἱ σφῆνες διακρουσθῶσιν Thphr. CP 2.15.4; knock off, δεσμά Paus. 4.17.1.
prove by knocking or ringing, as one does an earthen vessel, δ. εἴτε ὑγιὲς εἴτε σαθρὸν φθέγγεται Pl. Tht. 179d, cf. Luc. Par. 4; — perh. in a similar sense in IG 7.3073.164 (Lebad.). Med., drive from oneself, get rid of, τοὺς Ἕλληνας Hdt. 7.168; πρόσοδον [πρέσβεων] D.H. 3.3; μακρὰς στρατηγίας Plu. Nic. 6; evade, διακρούεσθαι τὸ δίκην δοῦναι D. 21.128; διακρούεται τὰ χρήματα ἐκτῖσαι POxy. 71 i 13 (iv AD); δ. τινά evade his creditor by delays, of a debtor, D. 34.13; δ. τοὺς λοιδοροῦντας Plu. 2.70d; δ. τοὺς κυρίους μὴ καταθεῖναι D. 38.12; so δ. τὸν παρόντα χρόνον Id. 19.33; evade, slur over a difficult question, ψιλῇ παρατηρήσει A.D. Pron. 41.8; evade an argument, Sor. 1.58; abs., practise evasions and delays, D. 21.186, 201, POxy. 237 viii 10 (ii AD); — Pass., διακρουσθῆναι τῆς τιμωρίας escape from punishment, D. 24.132.
hinder, entangle, ἑαυτὸν διακρούειν ἐν τοῖς πράγμασι Plu. 2.80d. intr., break away, escape, Numen. ap. Eus. PE 11.18. Med., put aside for oneself, conceal, embezzle, χόρτον PSI 4.354.7 (iii BC).

(κρούω),
1) hindurchschlagen ; σφῆνας, durchtreiben, Theophr.; ein irdenes Gefäß durch Anklopfen prüfen, ob es einen Riß hat, Luc. parasit. 4 ; vgl. Schol. Ar. Ran. 78 ; dah. übertr., erproben, untersuchen ; τὴν οὐσίαν, εἴτε ὑγιὲς εἴτε σαθρὸν φθέγγεται Plat. Theaet. 179d.
2) unterbrechen, hindern ; διακρουσθῆναι τῆς τιμωρίας, an der Bestrafung, Dem. 24.132 ; ἑαυτὸν ἐν τοῖς πράγμασιν Plut. prof. virt. sent. p. 255. – Med., von sich zurückstoßen, abweisen ; Plut. Cat. min. 30 ; δεήσεις, Caes. 66 ; ἀπορίαν, beseitigen, Philop. 14 ; bes. eine Anklage durch falsche Entschuldigungen ; τοὺς Ἕλληνας, d.i. hinhalten, täuschen, Her. 7.168 ; durch Aufschub u. Ausflüchte ausweichen, τινά, Dem. 24.13 ; τὸν παρόντα χρόνον, verzögern, 19.33, vgl. Plut. Caes. 64 ; entgehen, φυλακάς 24.36, u. öfter ; προφάσει, Dion.Hal. 10.17 ; θεραπείαις τισὶ τὴν ὀργήν, Strab. XIV p. 674 ; τὴν δίκην, Plut. Num. 12 ; τὴν πρόσοδον, Dion.Hal. 3.3.