ας (ἡ) [ᾱκ]
   I office de serviteur, service, PLAT. Rsp. 371 c ; PLUT. M. 677 e ; joint à ἐπιμέλεια, ESCHN. 55, 35 ; particul. en parl. de messages, THC. 1, 133 ;
   II action de fournir, de suffire à, particul. :
      1 action d’accomplir, de remplir ses devoirs, DÉM. 296, 29 ; ἡ δ. ἡ καθημερινή, NT. Ap. 6, 1, accomplissement des devoirs de chaque jour ;
      2 postér. t. eccl. secours aux pauvres, aumônes, NT. Ap. 6, 1, etc. ; 2Cor. 9, 12, etc., Apoc. 2, 19 ;
      3 collect. les gens de service, les serviteurs, POL. 15, 25, 4 ; SPT. 1Macc. 11, 58 ;
      4 les instruments pour le service, les ustensiles de ménage, MOSCHION HIST. (ATH. 208 b).

Étym. διάκονος.

ἡ, service, Th. 1.133 (pl.), Pl. R. 371c, etc. ; οὔκ ἐστι ταῦτ’ ἀρχή, ἀλλ’ ἐπιμέλειά τις καὶ δ. Aeschin. 3.13.
attendance on a duty, ministration, D. 18.206; ἡ δ. ἡ καθημερινή, of ministering to external wants, Act. Ap. 6.1; but also ἡ δ. τοῦ λόγου ib. 4, cf. 1.17, etc.
body of servants or attendants, Plb. 15.25.21.
instruments of service, = διακόνημα II, Moschio ap. Ath. 5.208b.

[ᾱκ], ἡ,
1) Dienst, Geschäft ; ἑαυτοὺς ἐπὶ τὴν δ. ταύτην τάττουσιν Plat. Rep. II.371c ; αἱ πρὸς βασιλέα δ. Thuc. 1.133 ; Folgde : bes. = Bedienung ; bei Tisch, Xen. Oec. 7.41 ; ἡ περὶ τὸ δεῖπνον, Plut. Lyc. et Num. 2 ; – im NT = Amt des Diakonus.
2) Bei Athen. V. 208a = Hausgerät ; Pol. 15.25 = Dienerschaft.

διακονία, -ας, ἡ
(< διάκονος), [in LXX for נַעַר, שָׁרַת pi.: Est.6:3, Est.6:5 A; 1Ma.11:58 * ;]
the office and work of a διάκονος, service, ministry;
__(a) of domestic duties (Field, Notes, 63): Luk.10:40
__(b) spec. of religious ministration, and the exercise of ministerial functions in the Church: Act.1:17, 25 6:1, 4 11:29 12:25 20:24; 21:19, Rom.11:13 12:7 15:31, 1Co.16:15, 2Co.4:1 6:3 8:4 9:1, 13, Eph.4:12, Col.4:17, 1Ti.1:12, 2Ti.4:5, 11, Heb.1:14, Rev.2:19; δ. τ. θανάτου, 2Co.3:7; τ. πνεύματος, 2Co. 3:8; τ. κατακρίσεως, τ, δικαιοσύνης, 2Co. 3:9; τ. καταλλαγῆς, 2Co. 5:18; τ. λειτουργίας, 2Co. 9:12; with obj. genitive, τὴν ὑμῶν δ., ib. 11:8; pl., 1Co.12:5.†
(AS)