δια·καρτερέω-ῶ :
      1 être fort ou résister patiemment, HDT. 3, 52 ; ἐς τὸ ἔσχατον, HDT. 7, 107, jusqu’au bout ; ἐν συμμαχίᾳ, XÉN. Hell. 7, 2, 1, persister à rester dans une alliance ; avec un acc. δ. τι, POL. 73, 3, 4, supporter patiemment qqe ch. ; avec un inf. ou un part. s’obstiner à : μὴ λέγειν τἀληθῆ, ARSTT. Rhet. 1, 15, 26, à ne pas dire la vérité ; πολεμοῦντα, XÉN. Hell. 7, 4, 8, à combattre ;
      2 rester maître de : ἑαυτοῦ, JOS. A.J. 15, 3, 9, de soi-même, se contenir.

endure to the end, Hdt. 3.52; ἐς τὸ ἔσχατον Id. 7.107; εἰς τὴν πατρίδα δ.
stand by one΄s country, Lycurg. 85; ἐν τῇ συμμαχίᾳ X. HG 7.2.1; c. part., δ. πολεμῶν ib. 4.8, cf. Plu. Sert. 7; c. inf., δ. μὴ λέγειν τἀληθῆ to be obstinate in refusing to speak the truth, Arist. Rh. 1377a4. c. acc., bear patiently, δ. τηλικαύτην ἡμέραν Alex. 233; κακοπάθειαν δ. Plb. 36.16.4.

ausharren, ausdauern ; εἰς τὸ ἔσχατον Her. 7.107 ; εἰς τὴν πατρίδα Lycurg. 85, im Vaterland, od. besser fürs Vaterland ; c. partic., πολεμῶν, er harrt im Kriege aus, Xen. Hell. 7.4.8 ; auch mit folgdm inf., μὴ λέγειν τἀληθῆ Arist. rhet. 2.15 ; den acc. setzt dabei Pol. 73.3, τὴν κακοπάθειαν, ertragen.