δια·ζώννυμι (f. -ζώσω, etc.) :
      1 ceindre, entourer d’une ceinture ou d’un caleçon : γαστέρα, HLD. 10, 32, soutenir le ventre au moyen d’une ceinture ; au pass. διεζωσμένοι, THC. 1, 6, ceints d’un caleçon ; fig. φλὸξ διαζώσασα τὴν πόλιν, PLUT. Brut. 31, la flamme ayant enveloppé la ville ; τὸν αὐχένα δ. ἐρύμασι, PLUT. Per. 19, entourer l’isthme (la Chersonèse) de retranchements ; au pass. δ. διὰ τῶν τροπικῶν, ARSTT. Mund. 2, 7, être entouré par les tropiques comme par une ceinture ; fig. ἀρχὴν διεζωσμένους, JOS. A.J. 14, 9, 3, investis d’une charge ;
      2 séparer comme par une ceinture : ἡ Ἀττικὴ μέση διέζωσται ὄρεσιν, XÉN. Mem. 3, 5, 25 (cf. POL. 5, 69, 1) le cœur de l’Attique est entouré comme d’une ceinture de montagnes ;

Moy. :
      1 nouer à sa ceinture : ἐσθῆτα, LUC. Somn. 6, son vêtement ; ἀκινάκην, LUC. Gymn. 6, ceindre son cimeterre ;
      2 entourer d’une ceinture, càd. d’une bande de support (la quille d’un navire à soi) APP. Civ. 5, 91.

➳ Act. seul. ao. part. διαζώσας, PLUT. Per. 19 ; -ώσασα, PLUT. Brut. 31. — Pass. pf. ind. 1 pl. διεζώσμεθα, LUC. Gymn. 6 ; inf. διεζῶσθαι, POL. l. c. ; part. διεζωσμένη, LUC. Somn. 6. — Moy. ao. part. διαζωσάμενος, LUC. H. conscr. 3.

or διαζωννύω, fut. -ζώσω ; pf. Pass. διέζωμαι IG 2.736B 19, ib. 11 (2).161.35 (Delos, iii BC): — gird round, encircle, embrace, Gal. 14.715; metaph, τὸν ὅλον ἄνθρωπον διέζωσεν [ἡ ψυχή] Diog.Oen. 39; — Med., undergird one΄s ship, App. BC 5.91; but usu.
gird oneself with, διαζωσάμενοι τὸ τριβώνιον Luc. Hist. Conscr. 3; — Pass., διαζώννυσθαι ἐσθῆτα, ἀκινάκην, Id. Somn. 6, Anach. 6; abs., διεζωσμένοι wearing the διάζωμα 1, Th. 1.6 codd. (-ζωμένοι Phot., Suid.); metaph, ἀρχὴν διεζωσμένος invested with office, J. AJ 14.9.3. metaph, engirdle, encompass, of fire, Plu. Brut. 31; τὸν αὐχένα (i.e. the Chersonese) δ. ἐρύμασι Id. Per. 19; νήσους Id. Them. 12; — Pass., [ἡ Ἀττικὴ] μέση διέζωσται ὄρεσιν X. Mem. 3.5.25; ῥάχει διεζῶσθαι Plb. 5.69.1; also pass like a girdle, διὰ τῶν τροπικῶν Arist. Mu. 392a12.

[ῡ], (ζώννυμι),
1) umgürten, bes. med., ἐσθῆτα, ἀκινάκην, Luc. somn. 6, Gymn. 6 ; διεζωσμένοι, um die Mitte gegürtet, Thuc. 1.6 ; – übh. = umgeben, φλὸξ διαζώσασα πανταχόθεν τὴν πόλιν Plut. Brut. 31.
2) durch Gürten zusammenziehen, γαστέρα Heliod. 10.32 ; u. trennen, ἀπετείχισε τὸν αὐχένα διαζώσας ἐρύμασιν καὶ προβλήμασιν ἐκ θαλάττης ἐς θάλατταν Plut. Pericl. 19, die Landzunge durch Festungswerke abschneiden ; dah. συμβαίνει τόπον ῥάχει δυσβάτῳ διεζῶσθαι Pol. 5.69 ; durchschnitten sein, wie Ἀττικὴ μέση διέζωσται ὄρεσιν ἐρυμνοῖς Xen. Mem. 3.4.25.

δια-ζώννυμι, (also -ννύω)
[in LXX for חֲגוֹר, Eze.23:15 A * ;]
to gird round: ἑαυτόν, Jhn.13:4; pass., ib. 13:5; mid., to gird oneself with: with accusative, Jhn.21:7.†
(AS)